Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Dla kosztów pracowniczych ustawodawca przewidział szczególny moment ich ujęcia w kosztach uzyskania przychodów
sip.mf.gov.pl
Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 września 2015 r., nr IBPB-1-3/4510-97/15/SK
Spółka z branży budowlanej wystąpiła z wnioskiem o interpretację indywidualną. Spółka realizuje kilka kontraktów, w tym kontrakty długoterminowe. Ewidencja księgowa Spółki prowadzona jest w ten sposób, że pozwala przyporządkować koszty bezpośrednie do poszczególnych kontraktów. Spółka rozlicza kontrakty w miarę postępu prac i odpowiednio po zakończeniu kolejnych etapów wystawia faktury. W ramach ponoszonych kosztów Spółka wyróżnia: 1) koszty bezpośrednio produkcyjne takie jak koszty materiałów, sprzętu, usług podwykonawców, koszty robocizny z narzutami robotników zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio produkcyjnych, posiłki profilaktyczne, niskocenna odzież robocza, koszty podróży służbowych, koszty umów cywilnoprawnych, koszty utrzymania zaplecza budowy; 2) koszty wydziałowe nieprzypisane do konkretnego zlecenia takie jak koszty telefonów komórkowych kierowników różnych budów, wynagrodzenia kierowników budów wraz z narzutami, realizujących jednocześnie kilka zleceń, pozostałe koszty pracownicze, koszty paliwa – są rozliczane na dany kontrakt według kluczy podziałowych; 3) koszty ogólnozakładowe, czyli wydatki ogóle dotyczące działalności, tj. koszty zarządu, administracji, obsługi księgowej, prawnej itp. – koszty te nie stanowią bezpośredniego kosztu uzyskania przychodów w Spółce. Na koniec okresu Spółka ustala dochód do opodatkowania na danym kontrakcie zgodnie z następującym schematem działań. W pierwszej kolejności Spółka określa procent rentowności na danym projekcie odejmując od wartości kontraktu koszty bezpośrednie, wydziałowe i ogólnozakładowe. Następnie określa w jakiej kwocie został zafakturowany przychód i ustala limit kosztów, który może ująć w kosztach uzyskania przychodów przy zastosowaniu wskaźnika – przychód zafakturowany minus wartość rentowności na kontrakcie. Tak ustaloną wielkość limitu kosztów pomniejsza o koszty ogólnozakładowe ujmuje jako koszty uzyskania przychodów w danym okresie podatkowym. Po wystawieniu faktury końcowe (rozliczającej kontrakt) rozliczeni wygląda następująco suma wszystkich poniesionych kosztów bezpośrednich minus koszty uzyskania przychodu w poszczególnych okresach podatkowych stanowi końcowe koszty podatkowe kontraktu.
Wnioskodawca zaprezentował stanowisko, zgodnie z którym prawidłowo dokonuje kwalifikacji wskazanych przez siebie kosztów do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, w tym z zastosowaniem kluczy podziałowych dla kosztów wydziałowych. Ponadto Spółka zwróciła się do Ministra Finansów o potwierdzenie, że prawidłowe jest rozliczanie kosztów uzyskania przychodów w stosunku do uzyskanego i zafakturowanego przychodu, tj. w oparciu o zasadę rentowności budżetowej i finalnie rozliczając bezpośrednie koszty uzyskania przychodów z fakturą końcową.
Minister Finansów potwierdził sposób ustalania dochodu podatkowego w związku z realizacją kontraktu długoterminowego na moment ostatecznego rozliczenia kontraktu. Natomiast o ile za słuszne organ uznał stanowisko podatnika w zakresie rozliczenia kosztów wydziałowych przy zastosowaniu kluczy podziałowych, to dokonując analizy poszczególnych kosztów zanegował możliwość rozliczenia kosztów pracowniczych jako bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Ministra Finansów ustaowadowca dla tego typu kosztów przewidział szczególne regulacje i moment ich rozliczenia, tj. w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, a w przypadku uchybienia temu terminowi – w miesiącu ich uregulowania. Podobne szczególe zasady zostały przewidziane dla składek ZUS. Wobec tego nie ma możliwości dla kosztów pracowniczych stosowania zasad ogólnych i ich ujmowania jako bezpośrednie koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4-4c Ustawy CIT.
Samofakturowanie tylko w odniesieniu do wybranych faktur
sip.mf.gov.pl
Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 4 września 2015 r., nr IBPP2/4512-508/15/WN
Podatnik wraz z niektórymi kontrahentami rozważa zaimplementowanie procedury samofakturowania. Procedura jednak ma dotyczyć wyłącznie faktur korygujących. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z dostawcami w tym zakresie umowy, z których będzie wynikało, że Wnioskodawca będzie mógł wystawić w imieniu dostawcy faktury korygujące dotyczące wcześniej zrealizowanych dostaw. Na mocy umów faktura korygująca przesłana do dostawcy będzie uznana za zaakceptowaną, jeśli dostawca w odpowiednim terminie nie zgłosi sprzeciwu (tzw. milcząca akceptacja).
Podatnik zwrócił się z wnioskiem o interpretację indywidualną w celu potwierdzenia, że procedura samofakturowania może zostać zaimplementowana wyłącznie w stosunku do faktur korygujących, oraz że może stosować milczącą akceptację dla zaproponowanego mechanizmu samofakturowania.
Minister Finansów potwierdził stanowisko wnioskodawcy. Uznał, że w świetle braku ustawowych ograniczeń co do ograniczenia samofakturowania do wybranego rodzaju faktur oraz braku ograniczeń co do sposobu akceptacji, model zaprezentowany przez podatnika jest akceptowalny.
Odsetki od przejętego kredytu mogą być kosztem uzyskania przychodów
orzeczenia.nsa.gov.pl
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt II FSK 233/13
Spółka kapitałowa będąca rezydentem podatkowym w Luksemburgu jest udziałowcem w polskich spółkach kapitałowych prowadzących działalność w zakresie wynajmu powierzchni komercyjnych w centrach handlowych. Działalność ta prowadzona jest przy pomocy spółek komandytowych będących właścicielami centrów handlowych, w których wspomniane spółki kapitałowe są wspólnikami. Nieruchomości są przedmiotem zabezpieczeń kredytowych, w tym m.in. kredytu bankowego udzielonego spółce luksemburskiej na rozbudowę niektórych z centrów handlowych. Za spłatę tego kredytu spółki komandytowe są solidarnie odpowiedzialne wraz ze spółką luksemburską na podstawie przystąpienia do długu. Spółki komandytowe dokonują zatem płatności odsetek wynikających z kredytu. W związku z planowaną restrukturyzacją, skutkiem której ma być przeniesienie majątku spółek komandytowych na spółkę luksemburską, w efekcie czego spółka luksemburska stanie się właścicielem centrów handlowych, rozważane było nabycie praw i przejęcie zobowiązań wynikających z zawartych umów kredytowych, w tym umowy zawartej przez spółkę luksemburską z bankiem zagranicznym. Istotą sporu była odpowiedź na pytanie zadane w ramach procedury wystąpienia o interpretację indywidualną w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na spłatę odsetek od długu przejętego w ramach procedury restrukturyzacyjnej od spółek zależnych.
Organ podatkowy uznał, że o ile co do zasady wydatki na spłatę kredytów mogą być zaliczone w koszty uzyskania przychodów, to nie w tym przypadku. Zdaniem organu w analizowanej sprawie celem spłaty odsetek było wykonanie stosunku zobowiązaniowego w związku z przejęciem długu, a nie uzyskanie przychodu. Spółka nie zgodziła się z tym stanowiskiem i rozpoczęła spór przed sądem.
Zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny jak i Naczelny Sąd Administracyjny przyznały rację Spółce. Zdaniem Sądów sam fakt, że wydatki ponoszone będą w związku z przejęciem długu, nie wyklucza, że są one dokonywane jednocześnie w związku z działalnością Spółki i jej przychodami. Przejęcie aktywów – nieruchomości skutkować będzie generowaniem przychodów. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że przejęcie długu jest niczym innym jak zmianą po stronie dłużnika, które jednak nie wpływa na treść stosunku zobowiązaniowego. Nadto NSA zauważył, że zadłużenie kredytowe jest też zadłużeniem własnym Spółki luksemburskiej, bowiem to ta spółka zaciągnęła kredyt, a następnie polskie spółki zależne solidarnie przystąpiły do długu.
Przyzakładowe żłobki i przedszkola z preferencjami podatkowymi
prezydent.pl
Ustawa z dnia 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – podpisana 17 sierpnia 2015 r.
Poza obowiązującym obecnie zwolnieniem świadczeń z ZFŚS związanych z pobytem w żłobkach i klubach dzieci pracowników uprawnionych do świadczeń, ustawa wprowadza zwolnienia również dla świadczeń z ZFŚS związanych z pobytem dzieci w przedszkolach. Dodatkowo także otrzymane od pracodawcy świadczenia spoza ZFŚS z zakresu objęcia dziecka pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna, uczęszczania dziecka pracownika do żłobka lub klubu dziecięcego (do limitu 400 zł), a także uczęszczania dziecka pracownika do przedszkola (do limitu 200 zł) będą korzystały ze zwolnienia.
Ustawa przewiduje również preferencje dla pracodawców. Kosztem uzyskania przychodów może być wydatek na utworzenie zakładowego żłobka, zakładowego klubu dziecięcego lub zakładowego przedszkola, koszty związane z prowadzeniem zakładowego żłobka, zakładowego klubu dziecięcego lub zakładowego przedszkola, a także koszty z tytułu dofinansowania pracownikowi wydatków związanych z objęciem dziecka pracownika opieką sprawowaną przez dziennego opiekuna, uczęszczaniem dziecka pracownika do żłobka lub klubu dziecięcego oraz uczęszczaniem dziecka pracownika do przedszkola (pod warunkiem, że nie będą finansowane z ZFŚS).
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.
