Pakiet paliwowy rok po zmianie przepisów. Najważniejsze jest przeznaczenie paliwa. Część II

1. czy jego przywóz w celu przerobienia i uzyskania oleju smarowego jest nabyciem wewnątrzwspólnotowym w rozumieniu ustawy VAT (z uwagi na brzmienie art. 12 ust. 1 pkt 6) – zgodnie bowiem z przepisami tej ustawy nie uznaje się za takie nabycie sytuacji, gdy towary są na terytorium kraju przedmiotem usług na rzecz podatnika polegających m.in. na wykonaniu na nich prac i po wykonaniu tych usług są z powrotem przemieszczane na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione.
2. czy skoro w opisanej wyżej sytuacji przywóz oleju napędowego nie jest czynnością podlegającą koncesjonowaniu na podstawie Prawa energetycznego, to czy organy podatkowe mogą, na potrzeby przepisów o podatku akcyzowym, takiej koncesji wymagać. Zgodnie z art. 48 ust. 9 tej ustawy warunkiem dokonania przez prowadzącego skład podatkowy nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych na rzecz innego podmiotu, jest m. in. posiadanie przez ten podmiot koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą.

Jeżeli chodzi o WNT, organy podatkowe nie podzieliły stanowiska podatników, że w analizowanej sytuacji występuje przypadek, o który mowa w powołanym wyżej art. 12 ust. 6 ustawy VAT. Twierdzą, że przemieszczany na terytorium kraju olej napędowy stanowi surowiec do wytworzenia oleju smarowego, a więc zupełnie innego towaru, posiadającego inne właściwości i zastosowanie oraz inny kod klasyfikacji statystycznej. W związku z tym nie występuje tutaj wykonanie prac na danym towarze, olej napędowy jest bowiem zużywany w procesie produkcji oleju smarowego. W konsekwencji nie ma możliwości, aby sprowadzony do Polski towar klasyfikowany jako „olej napędowy” został z terytorium kraju wywieziony do kraju jego pochodzenia. Tożsamość towaru nie jest bowiem w tym przypadku zachowana.

Koncesja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE)

Odnośnie koncesji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE), organy podatkowe przyznają wprawdzie, że w powyższej konkretnej sytuacji, obowiązek posiadania tej koncesji nie ciąży na podatniku (nie występuje bowiem obrót), niemniej z uwagi na to, że przedmiotem przywozu jest olej napędowy, którym obrót obiektywnie jej wymaga, to podatnik mimo wszystko powinien ją mieć.

Przytoczoną wyżej argumentację organów podatkowych należy ocenić jako nietrafioną.

Dlaczego w przypadku przerobu oleju napędowego na olej smarowy odmawia się prawa do uznania tej czynności jako usługi polegającej na wykonaniu prac na towarze, a nie kwestionuje się, iż taką usługą są inne podobne czynności np. szycie ubrań czy produkcja koszy z powierzonych surowców – m. in. w takich bowiem przypadkach Minister Finansów nie miał wątpliwości wydając wcześniejsze interpretacje indywidualne (nr ITPP2/443-885/10/EŁ z15.11.2010 r. i nr IPPP3/4512-169/16-4/JF z 10.05.2016 r.), aby je zakwalifikować jako uzasadniające do zastosowania art. 12 ust. 6 ustawy VAT. W tym zakresie stanowisko resortu finansów jest więc niekonsekwentne. Stanowi to naruszenie zasady równości podatkowej, dyskryminuje bowiem działalność przedsiębiorców usługowo przerabiających oleje napędowe na smarowe. To, że branża paliwowa jest szczególnie narażona na nieprawidłowości, nie usprawiedliwia nadinterpretowania przepisów pakietu paliwowego i obejmowania nimi działalności, która tym przepisom nie podlega.

Niezrozumiałe jest również żądanie przez organy podatkowe na potrzeby przepisów ustawy o podatku akcyzowym koncesji Prezesa URE od podatnika, który nie dokonuje obrotu z zagranicą olejem napędowym, uzasadniając to jedynie tym, że gdyby olej ten jednak był przedmiotem takiej czynności, to koncesja byłaby wymagana. Gdyby podatnik chciał spełnić żądanie organu podatkowego w tym zakresie i wystąpiłby o uzyskanie koncesji, musiałby we wniosku o jej wydanie albo zadeklarować zamiar prowadzenia działalności nie podlegającej koncesjonowaniu, albo działalności która wprawdzie podlega koncesjonowaniu, ale której w ogóle nie zamierza prowadzić. W pierwszej sytuacji  najprawdopodobniej odmówiono by wydania koncesji, w drugiej mielibyśmy do czynienia z deklarowaniem zamiaru prowadzenia działalności, której dany podmiot w rzeczywistości nie zamierzałby podejmować.

Powyższe stanowisko Ministra Finansów jest nie do zaakceptowania, bowiem może prowadzić do bezprawnego pozbawiania podmiotów prowadzących usługowe składy podatkowe przerabiające oleje napędowe na smarowe, zezwoleń na ich prowadzenie, a w konsekwencji do zamykania przez takich przedsiębiorców działalności gospodarczej w powyższym zakresie.

Czas pokaże, jak do wskazanych wyżej wyroków odniosą się organy podatkowe, czy zaakceptują wyrażony tam pogląd w zakresie rozumienia pojęcia „paliwa silnikowego” w kontekście przepisów ustawy VAT , co wydaje się wątpliwe, czy jednak zaskarżą te orzeczenia. W tym drugim przypadku podatników czekać będzie konieczność dochodzenia swoich racji przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.