Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Brak możliwości szybszego zwrotu VAT w przypadku potrącenia
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 24 marca 2016 r. sygn. akt. I SA/Op 33/16
Przedmiotem sporu była możliwość uzyskania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w przyśpieszonym 25 dniowym terminie w przypadku gdy zamiast faktycznej (rzeczowej, fizycznej) zapłaty należności z faktury pomiędzy podatnikiem i wystawcą faktury dochodzi do wzajemnego potrącenia wierzytelności, w wyniku którego obowiązek zapłaty wynikający z transakcji udokumentowanej fakturą wygasa. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, a następnie WSA w Opolu nie zgodzili się z podatnikiem uznając, że spełnienie świadczenia przez potrącenie nie stanowi zapłaty w rozumieniu art. 87 ust. 6 pkt 1 Ustawy VAT.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w zaskarżonej interpretacji przyznał Spółcę rację, że w myśl przepisów Kodeksu cywilnego potrącenie stanowi jedną z form wygasania zobowiązań, co niewątpliwie stanowi zapłatę należności. Niemniej jednak powyższa zasada doznaje w pewnych przypadkach ograniczenia, czego przykładem jest treść art. 87 ust. 6 Ustawy VAT. Zdaniem organu podatkowego z powołanego wyżej przepisu wynika przymus dokonania rozliczeń za pośrednictwem rachunku bankowego, co jednocześnie wyklucza przeprowadzenie tego rodzaju transakcji w formie potrącenia wierzytelności. Istota kompensaty nie polega bowiem na przekazaniu określonej realnej kwoty pieniędzy, lecz na uregulowaniu należności poprzez potrącenie jednej wierzytelności z drugą wierzytelnością. W konsekwencji Spółka może wystąpić o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni licząc od dnia złożenia rozliczenia jedynie w przypadku rozliczeń dokonywanych w formie pieniężnej.
Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził WSA w Opolu. W ustnym uzasadnieniu Sąd powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2015 r. (sygn. I FSK 1292/14) uznał, że „za taką interpretacją art. 87 ust. 6 pkt 1 u.p.t.u. przemawia treść przepisu (wykładnia językowa), konieczność uwzględnienia zasady exceptiones non sunt extendendae (tj. zakazu rozszerzającej wykładni wyjątków), jak również wykładnia celowościowa, związana nie tylko z zadbaniem przez zainteresowanego przyspieszonym zwrotem podatnika, by sprzedawca otrzymał zapłatę, ale też z umożliwieniem organom podatkowym dokonania kontroli zasadności deklarowanego zwrotu przez weryfikację, że do takiej zapłaty doszło (zwłaszcza przy większych kwotach)” . Sąd podkreślił także, że przepis należy interpretować ściśle, ponieważ art. 87 ust. 6 pkt 1 Ustawy VAT stanowi dla podatnika korzyść, nad którą organ powinien mieć możliwość kontroli.
Projekt Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu przesyłania Jednolitego Pliku Kontrolnego
http://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12283251
Projekt rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2016 r. w sprawie sposobu przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej ksiąg oraz wymagań technicznych dla informatycznych nośników danych, na których księgi mogą być zapisane i przekazywane
Minister Finansów w dniu 17 marca 2016 r. udostępnił na stronach Rządowego Centrum Legislacji projekt rozporządzenia w sprawie sposobu przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej ksiąg oraz wymagań technicznych dla informatycznych nośników danych, na których księgi mogą być zapisane i przekazywane. Podstawą prawną wydania rozporządzenia jest art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej wchodzący w życie z dniem 1 lipca 2016 r, który wprowadza do polskiego systemu prawnego instytucję jednolitego pliku kontrolnego.
Rozporządzenie określa sposób przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej ksiąg podatkowych, części tych ksiąg oraz dowodów księgowych w postaci elektronicznej oraz wymagania techniczne dla informatycznych nośników danych, na których księgi mogą być zapisane i przekazywane.
Z treści projektu rozporządzenia wynika, że Ministerstwo Finansów planuje wprowadzenie oprogramowania interfesjowego na stronach Biuletynu Informacji Publicznej urzędu obsługującego Ministra Finansów, za pomocą którego będzie można przesyłać księgi w formacie elektronicznym. Z propozycji Ministerstwa wynika także, że księgi będą przesyłane po uprzednim opatrzeniu ich bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Po przesłaniu ksiąg podatnik ma możliwość otrzymania potwierdzenia daty przekazania ksiąg za pomocą urzędowego poświadczenia odbioru wydanego przez skrzynkę podawczą systemu teleinformatycznego administracji podatkowej, jednakże nastąpi to dopiero po weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych, autentyczności ksiąg oraz umocowania do podpisywania ksiąg. Projekt określa ponadto wymagania techniczne jakim powinny odpowiadać nośniki danych, na których podatnik może przekazywać księgi w określonej strukturze.
Zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej przez zakład energochłonny
http://sip.mf.gov.pl/sip/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 marca 2016 r. sygn. IBPP4/4513-21/16/MK
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wyjaśnia, iż do obliczenia progu energochłonności zakładu należy brać pod uwagę koszt nabycia wykorzystanej energii elektrycznej od zewnętrznego dostawcy wraz z podatkami z wyłączeniem podatku od towarów i usług, z wyłączeniem opłat dodatkowych (m.in. opłat dystrybucyjnych, kosztów zakupu świadectw pochodzenia) oraz z wyłączeniem energii elektrycznej sprzedanej na zewnątrz. Tym samym uznał stanowisko przedstawione przez podatnika za nieprawidłowe.
Podatnik występujący o interpretację indywidualną był producentem wyrobów z uszlachetnianego węgla i grafitu. W procesach produkcyjnych wykorzystywał duże ilości energii elektrycznej, które nabywał od zewnętrznego dostawcy. Z uwagi na nowelizację przepisów dotyczacych zwolnień od akcyzy energii elektrycznej oraz mozliwość wyodrębnienia ilościowego energii elektrycznej wykorzystywanej dla różnych procesów podatnik powziął wątpliwość czy ma możliwość skorzystania ze zwolnienia dla zakładów energochłonnych. Definicję zakładu energochłonnego zawiera art. 31d ust. 2 Ustawy o podatku akcyzowym, który stanowi, że przez zakład energochłonny wykorzystujący energię elektryczną rozumie się podmiot, u którego udział kosztów wykorzystanej energii elektrycznej w wartości produkcji sprzedanej w roku podatkowym, za który składany jest wniosek wynosi ponad 3%. Zdaniem wnioskodawcy do obliczenia progu energochłonności należy brać pod uwagę całkowity koszt energii elektrycznej wraz ze wszelkimi opłatami dodatkowymi (m.in. opłatą dystrybucyjną, kosztami zakupu świadectw pochodzenia), czyli całość kosztów związanych z dostawą energii elektrycznej bez podatku VAT, z wyłączeniem jednak energii elektrycznej dostarczanej do odbiorców zewnętrznych.
Dyrektor Izby Skarbowej nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika uznając, że koszty opłat dodatkowych (m.in. opłaty dystrybucyjne, koszty zakupu świadectw pochodzenia) nie są podatkami, zatem nie mogą być zaliczone do kosztów nabycia energii elektrycznej. Ponadto wyjaśnił, że w „art. 31d ust. 2 ustawy, ustawodawca wprost wskazał, że przy obliczaniu współczynnika, na podstawie którego definiowane są zakłady energochłonne, należy uwzględniać wyłącznie wartość samej nabytej i wykorzystanej energii elektrycznej” W konsekwencji Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że powyższe przepisy odwołują się jedynie do wartości zużytego wyrobu, a nie wartości samej transakcji nabycia energii.
Zagraniczne spółki kontrolowane w rozumieniu Ustawy CIT
http://sip.mf.gov.pl/sip/
Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 marca sygn. IBPB-1-2/4510-139/16/KP
Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową i posiada 100% udziałów w spółce utworzonej zgodnie z prawem węgierskim. Spółka węgierska miała zostać wspólnikiem spółki nieposiadającej osobowości prawnej, która zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie rejestracji stanowić będzie podmiot transparentny podatkowo, a zatem jej przychody podlegać będą opodatkowaniu na poziomie wspólników. Spółka osobowa miała prowadzić działalność w branży gastronomicznej. Przychody spółki osobowej, jak również same przychody z tytułu działalności gastronomicznej prowadzonej przez tę spółkę, alokowane do spółki węgierskiej, jako jej wspólnika, stanowić miały ponad 50% przychodów spółki węgierskiej. W związku z powyższym do Ministra Finansów skierowano pytanie czy spółka węgierska stanowić będzie dla Wnioskodawcy zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ust. 3 Ustawy CIT?
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdził stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że spółka węgierska nie będzie stanowić zagranicznej spółki kontrolowanej w rozumieniu art. 24a ust. 3 Ustawy CIT w przypadku, gdy ponad 50% przychodów spółki węgierskiej pochodzić będzie z tytułu udziału w spółce osobowej, czyli nie dojdzie do spełnienia wymogu z art. 24a ust. 3 lit. b ustawy o CIT.
Zgodnie bowiem z treścią art. 24a ust. 3 Ustawy CIT zagraniczną spółką kontrolowaną jest spółka, która spełnia następujące warunki: a) w spółce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, posiada nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 30 dni, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach, b) co najmniej 50% przychodów tej spółki osiągniętych w roku podatkowym, o którym mowa w ust. 6, pochodzi z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, przychodów ze zbycia udziałów (akcji), wierzytelności, odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek, poręczeń i gwarancji, a także przychodów z praw autorskich, praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, a także zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych, c) co najmniej jeden rodzaj przychodów, o których mowa w lit. b, uzyskiwanych przez tę spółkę, podlega w państwie jej siedziby lub zarządu opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego obowiązującej w tym państwie niższej o co najmniej 25% od stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1, lub zwolnieniu lub wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w tym państwie, chyba że przychody te podlegają zwolnieniu od opodatkowania w państwie siedziby lub zarządu spółki je otrzymującej na podstawie przepisów dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (Dz.Urz. UE L 345 z 29.12.2011, str. 8, z późn. zm.). Tym samym skoro swpółka węgierska nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 24a ust. 3 lit. b Ustawy CIT, to nie można jej uznać za zagraniczną spółkę kontrolowną w rozumieniu Ustawy CIT.
Potencjalne wykorzystanie samochodu do celów innych niż działalność a odliczenie VAT
http://orzeczenia.nsa.gov.pl
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 marca 2016 r. sygn. akt. III SA/Wa 934/15
Samo potencjalne ryzyko wykorzystania samochodu w celu innym niż działalność gospodarcza nie oznacza automatycznego braku możliwości zastosowania 100% odliczenia podatku VAT od wydatków na samochody wykorzystywane w działalności gospodarczej – orzekł WSA w Warszawie.
Sprawa dotyczyła spółki, której przedmiotem działalności była sprzedaż samochodów nowych i używanych. Spółka sprzedawała samochody przed dokonaniem rejestracji. Samochody były przez pewien okres magazynowane i nie były udostępniane pracownikom i współpracownikom spółki. Niektóre magazynowane pojazdy były wykorzystywane przez spółkę do celów demonstracyjnych lub jako samochody zastępcze wypożyczane klientom serwisu odpłatnie lub w ramach świadczonej usługi serwisowej. W przypadku takich pojazdów spółka prowadziła ewidencję przebiegu i po dokonaniu rejestracji pojazdu przedkłada formularz VAT-26 do właściwego urzędu skarbowego. Ponadto w spółce obowiązywał regulamin, który zakazywał używania samochodów do innych celów niż prywatne, przewidując dodatkowe obowiązki dokumentacyjne w przypadku pojazdów wykorzystywanych jako samochody zastępcze oraz obowiązek audytu zapisów ewidencji. Zdaniem spółki dokonanie opisanej wyżej zmiany wykorzystania pojazdu nie wpływa na prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu. Pojazd bowiem wciąż jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i spełnia warunki, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 Ustawy VAT. Spółka po dokonaniu zmiany przeznaczenia pojazdu, jest jedynie obowiązana do prowadzenia ewidencji jego przebiegu i dokonania zgłoszenia VAT-26.
Ze stanowiskiem spółki nie zgodził się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który uznał, że nie można obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej jedynie dlatego, że spółka wprowadziła kilka dodatkowych rozwiązań, które umożliwiają wykluczenie możliwości wykorzystania samochodów w celach prywatnych przez pracowników i współpracowników spółki oraz, że w wypadku wykorzystania pojazdu niezgodnie z jego przeznaczeniem (np. w celach prywatnych) pracownik Spółki może ponosić odpowiedzialność dyscyplinarną zgodnie z postanowieniami prawa pracy. Zdaniem organu powyższe stwierdzenia jednoznacznie wskazują, że mimo wszystko spółka nie jest w stanie zapewnić pełnej kontroli, która wykluczy użycie samochodów do celów mieszanych. W konsekwencji, w tak przedstawionych okolicznościach nie można obiektywnie stwierdzić, że ww. samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.
