Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Sprzedaż na raty może powodować opodatkowanie podatkiem bankowym
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4016.1.2017.1.JKT
Wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wyjaśnił, że świadczy usługi projektowania i budowy kotłowni i rozważa możliwość, na prośbę kontrahenta, rozłożenia na raty płatności wynikającej z faktury dokumentującej wykonanie usługi. W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (wprowadzającej tzw. podatek bankowy) powziął podejrzenie, że może prowadzić działalność podlegającą opodatkowaniu w oparciu o nią.
Dyrektor KIS wyjaśnił, że aby dany podmiot mógł być kwalifikowany jako instytucja pożyczkowa (opodatkowana podatkiem bankowym), powinien spełnić określone warunki, przy czym podkreślił, że „kluczową przesłanką dla uznania danego przedsiębiorcy za instytucję pożyczkową w rozumieniu art. 5 pkt 2a Ustawy o kredycie konsumenckim, jest, aby „w zakresie jego działalności gospodarczej lub zawodowej” mieściło się udzielanie bądź przyrzeczenie udzielania konsumentowi kredytu”. Stwierdził, że skoro wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza dokonywać rozłożenia na raty należności za wykonywane usługi, prowadzi działalność w formie spółki akcyjnej, a statut jego spółki przewiduje prowadzenie finansowej działalności usługowej, jest instytucją pożyczkową w rozumieniu Ustawy o kredycie konsumenckim. Co za tym idzie – może zostać uznany za podatnika podatku bankowego.
Wynajem samochodów pracownikom nie daje prawa do odliczenia 100% VAT
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2017 r., sygn. akt I FSK 1721/15
Składając wniosek o interpretację indywidualną spółka wskazała, że wykorzystuje leasingowane samochody osobowe. Zamierzała udostępniać je odpłatnie pracownikom do wykorzystania w ich celach prywatnych. Miesięczna opłata z tego tytułu miała stanowić podstawę opodatkowania VAT. Spółka uznała więc, że samochody będą wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej i może odliczyć 100% VAT od wydatków z nimi związanych. Organ wydający interpretację nie zgodził się z tą oceną. Uznał, że pomimo zawarcia umów spółka nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania użycia samochodów do celów prywatnych w czasie, w którym będą służyć działalności gospodarczej. Warunek z art. 86a ust. 4 Ustawy VAT nie będzie więc spełniony.
Pomimo pozytywnego dla spółki wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, NSA rozpatrzył skargę kasacyjną na jej niekorzyść. Uznał, że użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa do celów osobistych pracowników wykracza poza pojęcie działalności gospodarczej. Udostępnienie pracownikom samochodów odpłatnie nie wchodzi zaś w zakres działalności opodatkowanej VAT, ponieważ „deklarując prowadzenie działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie samochodów, strona skarżąca ograniczyła ją wyłącznie do swoich pracowników[…] nie wskazuje to, zdaniem NSA, na otwarcie przez Spółkę nowego rodzaju działalności gospodarczej, podjętej w celu osiągnięcia zysku i skierowanej do każdego potencjalnego klienta, a na podjęcie działań mających na celu wyłącznie osiągnięcie korzyści podatkowych, uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego”. W konsekwencji spółce nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT.
Tylko przewóz towarów na rzecz odbiorcy lub eksportera ze stawką 0% VAT
https://curia.europa.eu/
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 czerwca 2017 r., sprawa C-288/16
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał w trybie prejudycjalnym orzeczenie w sprawie podwykonawcy spółki, która na mocy umów zawartych z szeregiem nadawców zobowiązała się do zapewnienia przewozu towarów objętych procedurą tranzytu zewnętrznego z Łotwy na Białoruś. Spółka posłużyła się podwykonawcą, który przyjął odpowiedzialność za prowadzenie pojazdów, ich naprawy, zaopatrzenie w paliwo, a także wypełnienie formalności celnych na przejściach granicznych, nadzór nad towarami, ich dostawę do adresata oraz czynności konieczne do ich załadunku i rozładunku. Uznawszy, że opisane świadczenie usług jest związane z tranzytem, podwykonawca zastosował do tych usług stawkę VAT w wysokości 0%, co zostało zakwestionowane przez organ podatkowy.
TSUE przypomniał, że przewidujący zastosowanie stawki 0% VAT art. 146 Dyrektywy 2006/112 odnosi się do zwolnienia z VAT transakcji eksportu poza Unię Europejską. Wychodząc od zasady, że zwolnienia z VAT należy interpretować w sposób ścisły, gdyż stanowią one odstępstwo od zasady ogólnej opodatkowania świadczenia usług, stwierdził, że „wykładnia rozszerzająca tego przepisu, która obejmowałaby usługi, które nie są świadczone bezpośrednio na rzecz eksportera, importera lub odbiorcy takich towarów, mogłaby oznaczać dla państw członkowskich oraz zainteresowanych podmiotów ograniczenia trudne do pogodzenia z […] prawidłowym i prostym zastosowaniem zwolnień z VAT”.
Uznał więc, że zwolnienie z VAT nie ma zastosowania do świadczenia usług polegających na przewozie towarów do państw trzecich, gdy te nie są świadczone bezpośrednio na rzecz nadawcy lub odbiorcy tych towarów. Usługi podwykonawcy podlegały więc opodatkowaniu VAT.
Zapewnienie noclegu podwykonawcy jest kosztem tylko na podstawie umowy
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 czerwca 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4010.10.2017.1.SK
Spółka prowadząca działalność budowlaną wskazała, że w związku ze świadczeniem usług na obszarze całego kraju, w celu przyspieszenia prac, często zapewnia podwykonawcom noclegi w hotelach/kwaterach pracowniczych. Z uwagi na zmiany „załogi” podwykonawców (rotacja lub zwiększenie ilości pracowników), aby przyspieszyć prace, nie przerywać ich oraz nie modyfikować za każdym razem ogólnych postanowień umowy, spółka godzi się na pokrycie dodatkowych kosztów noclegów związanych ze swoimi podwykonawcami bez zawarcia w umowach informacji odnośnie noclegów. Uznała, że może zaliczyć wydatki z tym związane do kosztów uzyskania przychodów.
Organ wydający interpretację przyznał, że taka możliwość nie została wprost wyłączona na podstawie art. 16 Ustawy CIT i w sytuacji, gdy obowiązek zapewnienia noclegów wynika z zawartych z podwykonawcami umów, wydatki na ten cel mogą stanowić koszty uzyskania przychodów spółki. Stwierdził jednak, że „nie sposób podzielić poglądu, że takie prawo będzie przysługiwało […] gdy dochodzi do zapewnienia podwykonawcom noclegów na podstawie słownych ustaleń […]w sytuacji ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zapewnieniem noclegów pracownikom (robotnikom) podwykonawców stwierdzić należy, że wydatki te jako ponoszone przez Spółkę w celu zapewnienia funkcjonowania innego podmiotu (za inny podmiot), nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu”.
W konsekwencji Dyrektor KIS uznał stanowisko podatnika za prawidłowe tylko w części, w jakiej dotyczyło zapewnienia noclegów na podstawie umów zawartych z podwykonawcami.
Odpisy amortyzacyjne można korygować na bieżąco w miesiącu otrzymania dotacji
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. 1462-IPPB6.4510.37.2017.2.AG
Beneficjent będący podatnikiem CIT otrzymał w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój dofinansowanie projektu obejmującego m.in. uruchomienie nowej linii produkcyjnej. Wskazał, że wydatki poniesione w celu realizacji projektu wykorzysta na nabycie odrębnych środków trwałych lub prace budowlane, które zwiększą wartość istniejącego budynku zaliczanego do środków trwałych. Rozliczenia miały być dokonywane w formie zaliczek i refundacji poniesionych wydatków.
Stanął na stanowisku, że jeżeli otrzyma dotację po rozpoczęciu amortyzacji środków trwałych, zmniejszy koszty uzyskania przychodów o odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej odpowiadającej kwocie refundacji w miesiącu jej otrzymania (nie korygując tych kosztów wstecznie). Z kolei odpisy amortyzacyjne dokonywane już po otrzymaniu refundacji będą na bieżąco wyłączane z kosztów uzyskania przychodów w części sfinansowanej dotacją.
Organ wydający interpretację stwierdził, że korekta powinna zostać ujęta w okresie rozliczeniowym, w którym został otrzymany dokument potwierdzający jej przyczyny (np. decyzja potwierdzająca przyznanie dotacji), a nie, jak twierdził podatnik, w momencie fizycznego otrzymania dotacji. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wycofał się jednak ostatecznie z tego stanowiska i przyznał, że moment korekty kosztów podatkowych nie jest uzależniony od daty otrzymania jakiegokolwiek dokumentu, lecz od daty otrzymania dotacji (dofinansowania, refundacji).
Wygrana w konkursie związanym z promocją może korzystać ze zwolnienia z PIT
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Bk 488/17 (nieprawomocny)
Spółka prowadząca działalność w zakresie dystrybucji żywności wyjaśniła, że organizuje akcje promocyjne o charakterze konkursów. Ich zasady każdorazowo sformułowane są w regulaminach, które określają organizatora konkursu, czas jego trwania, zasady rywalizacji, przedmiot rywalizacji, kryteria wyłaniania zwycięzców oraz przewidziane nagrody wraz ze sposobem ich wydawania. Uczestnicy konkursów mają pomiędzy sobą rywalizować w celu osiągnięcia najlepszych rezultatów. Uznała, że wszystkie wskazane elementy przesądzają o tym, że przedmiotowe przedsięwzięcie można nazwać konkursem związanym z promocją lub reklamą, a w konsekwencji – zdobywca nagrody o wartości do 200 PLN korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, które w art. 21 ust. 1 pkt 68a Ustawy PIT przewidziano dla nieodpłatnych świadczeń otrzymanych w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał to stanowisko za nieprawidłowe, argumentując, że skoro warunkiem otrzymania nagrody jest wzięcie udziału w konkursie, nie może być mowy o nieodpłatnym świadczeniu – wiąże się bowiem ono z czynnością wzajemną. Sąd nie podzielił jednak tego poglądu i rozstrzygnął na korzyść podatnika. Uznał, że uczestnictwo w konkursie nie jest w jakikolwiek sposób ekwiwalentne z otrzymaniem nagrody, a „gdyby uznać stanowisko organu za prawidłowe, zwolnienie przewidziane w podatku dochodowym od osób fizycznych nie miałoby w ogóle zastosowania, ponieważ nie sposób zorganizować przedsięwzięcia mającego na celu reklamę i promocję danego przedsiębiorstwa, które nie wiązałoby się z jakimkolwiek zachowaniem ze strony adresata promocji”. Stwierdził więc, że definicja nieodpłatnego świadczenia nie wyklucza tego, że otrzymujący je musi podjąć jakieś działania, aby świadczenie otrzymać i tak jest w tym przypadku. Nagrody korzystają więc ze zwolnienia przewidzianego w 21 ust. 1 pkt 68a Ustawy PIT.
