W dniu 5 października 2015 r. Prezydent podpisał nowelizację Ordynacji podatkowej. Jedną ze zmian wprowadzanych przez Ordynację są przepisy dotyczące uprzednich porozumień cenowych dla transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi.
Uprzednie porozumienia cenowe (ang. Advanced Pricing Agreements – APA) są umowami zawieranymi pomiędzy podatnikiem a administracją podatkową, w zakresie których podatnik zobowiązuje się do stosowania określonych w porozumieniu metod kalkulacji cen w transakcjach zawieranych z podmiotami powiązanymi, zaś organy podatkowe zobowiązują się do respektowania warunków transakcyjnych przyjętych przez podatnika. Tym samym APA są instrumentem, który z założenia ma eliminować ryzyko podatkowe związane z ewentualnym zakwestionowaniem warunków transakcyjnych ustalanych w transakcjach wewnątrzgrupowych.
W praktyce uprzednie porozumienia cenowe, pomimo swoich oczywistych zalet, są bardzo rzadkim narzędziem wykorzystywanym przez podatników. Zgodnie ze statystykami udostępnianymi przez Ministerstwo Finansów, od 2006 r. (tj. od kiedy przepisy regulacje podatkowe umożliwiają zawieranie porozumień cenowych), w skali całego kraju wpłynęło zaledwie kilkadziesiąt wniosków o zawarcie porozumienia z Ministerstwem Finansów. Główną przyczyną powyższego jest skomplikowana procedura zawierania porozumienia oraz wysoka niepewność jej powodzenia, jak również relatywnie wysokie koszty zawarcia układu z Ministerstwem.
Sprawdź Ceny transferowe Grant Thornton
W dniu 5 października 2015 r. Prezydent podpisał nowelizację Ordynacji podatkowej, która wprowadza istotne zmiany w samej procedurze zawierania porozumień oraz rozszerza zakres operacji gospodarczych, które mogą zostać objęte porozumieniem. Najistotniejsze zmiany w przepisach o uprzednich porozumieniach cenowych, które będą obowiązywać od 1 stycznia 2016 r. dotyczą następujących kwestii:
- uprzednimi porozumieniami cenowymi będą mogły być obejmowane umowy o podziale kosztów (dotychczasowe regulacje nie przewidywały możliwości objęcia porozumieniem powyższej kategorii umów),
- porozumienie cenowe będzie mogło obejmować jednocześnie więcej niż jedną transakcję zawieraną pomiędzy podmiotami powiązanymi (obecnie wymogi proceduralne przewidują konieczność zawarcia odrębnych porozumień dla każdej transakcji),
- w określonych przypadkach decyzja o zawarciu porozumienia będzie mogła obowiązywać już od dnia złożenia wniosku do Ministerstwa Finansów (dotychczasowo, decyzja była wiążąca dopiero po pozytywnej weryfikacji metod szacowania dochodów dokonanej przez administrację podatkową).
Zmiany w przepisach Ordynacji podatkowej dotyczące uprzednich porozumień cenowych niewątpliwie należy ocenić za korzystne z perspektywy podatników. W mojej ocenie, skala oraz jakość zmian w przepisach może przyczynić się do wzrostu popularności uprzednich porozumień cenowych jako instrumentu wykorzystywanego w zarządzaniu ryzykiem podatkowym w obszarze cen transferowych.
