Część integracyjno-rozrywkowa dla kontrahenta to wydatek reprezentacyjny

Do takiej konkluzji doszedł Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, a WSA w Rzeszowie to potwierdził.

Wnioskująca o interpretację Spółka wskazała, że organizuje szkolenia, które składają się z części merytorycznej i integracyjno-rozrywkowej. Uczestnikami szkolenia są pracownicy oraz handlowcy, nie będący pracownikami Spółki, ale zajmujący kluczową pozycję z uwagi na zdobywanie i obsługę klientów oraz sprzedaż produktów. Zasadniczym celem przedmiotowych szkoleń jest podnoszenie kwalifikacji pracowników, a także zwiększenie poziomu integracji i motywacji pracowników oraz podnoszenie efektywności pracy zespołów, a przez to wzrost przychodów osiąganych przez Spółkę.

Zarówno organ wydający interpretację, jak i sąd administracyjny potwierdzili, że wydatki dotyczące merytorycznej części szkolenia można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli bowiem wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania szkoleniowo-integracyjnego, mającego na celu podnoszenie kwalifikacji pracowników i handlowców, poprawę komunikacji interpersonalnej i motywacji do pracy, poprzez zintegrowanie pracowników i handlowców z firmą, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułożenie wzajemnych relacji między pracownikami a pracodawcą (ich efektem ma być poprawa efektywności pracy, skutkująca zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika), to wówczas spełniają one warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli natomiast spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników i handlowców ze sobą lub konsumpcja, są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki poniesione na organizację takiego spotkania mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów. Należy więc mieć na uwadze, że spotkania nie mogą mieć jedynie charakteru konsumpcyjnego czy rozrywkowego, a wydatki nie powinny wykraczać poza główny cel spotkania, jakim jest szkolenie i integracja.

Natomiast wydatki związane z organizacją części integracyjno-rozrywkowej dla handlowców nie mają związku z osiąganymi przychodami. Integrować można jedynie pracowników między sobą i ze Spółką w celu podnoszenia wydajności i efektywności pracy. Natomiast wydatki poniesione na zagospodarowanie czasu wolnego handlowcom nie mają związku z potencjalnym przychodem Spółki, przez co wydatki te podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. W opinii organu podatkowego to nie integracja handlowców będących niezależnymi przedstawicielami Spółki, lecz rywalizacja pomiędzy nimi, może przyczynić się do wzrostu jej przychodów. Zatem wydatki dotyczące organizacji części integracyjno-rozrywkowej dla handlowców nie mogą wpływać na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Potwierdził to Sąd, wskazując, że wydatki poniesione przez podatnika na zapewnienie rozrywki właścicielom innych podmiotów gospodarczych należy postrzegać jako wydatki reprezentacyjne. „Można co najwyżej mówić o kształtowaniu wizerunku podmiotu, który je poniósł w oczach beneficjenta, ale takie wydatki są wydatkami na reprezentację. I nie są uważane za koszty w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.”

Wyrok z 24 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 321/14