Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Podstawa opodatkowania PCC w przypadku sprzedaży nieruchomości nie obejmuje kwoty należnych odsetek za zwłokę
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 maja 2016 r., nr IBPB-2-1/4514-118/16/AD
Notariusz nie jest zobowiązany do poboru PCC od wartości odsetek należnych z tytułu zapłaty za nieruchomość w 180 ratach
Czynność sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa nieruchomości z dnia dokonania czynności cywilnoprawnej (sprzedaży).
W przedstawionym Ministrowi Finansów stanie faktycznym opisano transakcję sprzedaży nieruchomości za cenę 1 mln PLN, płatną w miesięcznych ratach. Oprócz kwoty na pokrycie wartości nieruchomości, każda ze 180 rat miała być powiększona o 1.500 PLN odsetek. Na mocy zawartej umowy nabywca był uprawniony do wyboru pomiędzy zapłatą całej kwoty z góry lub częściową zapłatą ratalną połączoną z jednorazową zapłatą pozostałej części.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że podstawą opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest rynkowa wartość nieruchomości z dnia sprzedaży. Skoro więc ustawodawca nie wymienił kwoty odsetek jako wartości zwiększającej podstawę opodatkowania, to notariusz przed którym dokona się czynność prawna (sprzedaż) nie jest zobowiązany do zapłaty PCC od odsetek. Stanowisko podatnika zostało uznane za prawidłowe.
Społeczna odpowiedzialność biznesu pomniejszy dochód do opodatkowania
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 kwietnia 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-259/16/TS
Spółka, która ponosi wydatki na CSR, może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia
Spółka prowadząca działalność gospodarczą w zakresie kopalnictwa i metalurgii z różnych względów angażuje się w działalność z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Korzyści płynące z CSR, przedstawione przez Spółkę w opisie stanu faktycznego, to m.in. zrozumienie otoczenia biznesowego, oczekiwań konsumentów oraz społeczeństwa w celu lepszego prognozowania zachowań konsumentów. W efekcie, Spółka może m.in. dostosowywać swoje strategie marketingowe do zebranych informacji.
Spółka zapytała, czy wydatki ponoszone na działania CSR, stanowią koszty uzyskania przychodów rozpoznane w dacie poniesienia.
Przedstawiając własne stanowisko Spółka skonstatowała, że rozpoznając, czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów kluczowy jest cel tego wydatku oraz jego związek z przychodami. Wychodząc od definicji CSR, która obejmuje m.in. społeczne zaangażowanie w procesie zarządzania swoimi relacjami z interesariuszami różnego rodzaju, którzy potencjalnie mogą mieć wpływ na wynik prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka uznała, że jej działania wpisują się w CSR, który z kolei pośrednio wpływa na wielkość uzyskiwanych przez nią przychodów. Następnie Spółka wskazała, że skoro wydatki nie mają bezpośredniego związku z przychodami, zatem powinny być rozliczane w dacie poniesienia.
Podatek od nieruchomości nie obciąży właściciela
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 kwietnia 2016 r., nr IBPB-2-2/4511-429/16/MM
Jeśli zwrot na rzecz wydzierżawiającego kwoty zapłaconego podatku od nieruchomości wynika z zawartej umowy, świadczenie to nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu
Osoba fizyczna będąca właścicielem nieruchomości wydzierżawiła ją osobie prawnej w zamian za czynsz. W związku z posiadaniem nieruchomości, osoba fizyczna wpłaca podatek od nieruchomości, który jest jej następnie zwracany przez dzierżawcę, na podstawie zawartej umowy.
Pytanie wnioskodawcy dotyczyło tego, czy kwota otrzymana od dzierżawcy tytułem zwrotu wydatków na podatek od nieruchomości stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W opinii wnioskodawcy, obowiązek zapłaty podatku nie wystąpi.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał to stanowisko za prawidłowe. W uzasadnieniu odniósł się do definicji przychodu zawartej w Ustawie PIT i stwierdził, że składnikiem przychodu osiąganego z dzierżawy przez wydzierżawiającego nie będą ponoszone przez dzierżawcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem dzierżawy (np. podatek od nieruchomości), jeżeli z umowy wynika, że dzierżawca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Organ podatkowy stwierdził, że otrzymanie od dzierżawcy kwoty zapłaconego przez Wnioskodawcę podatku od nieruchomości, nie powoduje dla Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
Przepisy kraju delegowania decydują o zakresie zwolnienia z PIT diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych na terytorium Polski
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2016 r., nr IPPB4/4511-53/16-4/MP
Zwolnienie z polskiego podatku pracownika odbywającego na terytorium Polski zagraniczne podróże służbowe jest zdeterminowane prawem państwa oddelegowującego tego pracownika
Zagraniczny rezydent podatkowy zatrudniony na podstawie umowy o pracę przez zagraniczną spółkę jest oddelegowywany do pracy na terytorium innych państw, w tym m.in. Polski. Zgodnie z przepisami prawa pracy państwa, któremu poddana jest umowa (Czechy), delegacje mają charakter podróży służbowych. Miejscem pracy jest natomiast Tallin, w związku z czym podróże do Polski mają charakter zagranicznych podróży służbowych. Zgodnie z czeskim prawem wysokość diet przekracza wartość określoną w rozporządzeniu w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.
Pytanie podatnika dotyczyło zakresu zwolnienia z PIT diet otrzymywanych w związku z odbyciem zagranicznej podróży służbowej. Przedstawiając swoje stanowisko wnioskodawca uznał, że diety, które otrzymuje, powinny podlegać zwolnieniu do wysokości określonej w czeskich przepisach. Polskie rozporządzenie nie określa bowiem kwoty diety należnej z tytułu podróży zagranicznej odbywanej na terytorium Polski.
Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Zgodził się, że przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do podróży zagranicznych odbywanych na terytorium Polski. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej do tego rodzaju podróży służbowych stosować należy wewnętrzne przepisy obowiązujące w kraju delegowania (np. w Czechach).
Uchwała NSA: zmiana finansującego nie wymaga ponownej oceny warunków
http://orzeczenia.nsa.gov.pl Uchwała składu siedmiu sędziów NSA z dnia 23 maja 2016 r., sygn. akt II FPS 1/16
NSA usunął wątpliwości wątpliwości, czy w przypadku zmiany podmiotu umowy leasingu bez zmiany jej warunków należy ponownie oceniać, czy warunki dotyczące umowy leasingu są spełnione.
Ustawa CIT zawiera odstępstwa od ogólnych zasad opodatkowania dochodu i rozpoznawania kosztów. Przykładem takiego uregulowania jest rozdział 4a określający zasady opodatkowania stron umowy leasingu. Zgodnie z art. 17b Ustawy CIT opłaty ustalone w umowie leasingu rzeczy ruchomej ponoszone przez korzystającego stanowią, co do zasady, przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli umowa została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, a suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.
W niektórych wyrokach uznawano, że jeżeli w prawie podatkowym nie przewidziano wprost możliwości przeniesienia uprawnień, nie może wywoływać skutków podatkowych ich transfer na podstawie prawa cywilnego (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. akt II FSK 2392/13). W konsekwencji, aby zbadać, czy nowe podmioty są stronami podatkowej umowy leasingu, należy ponownie ocenić, czy umowa spełnia kryteria. Z kolei w innych wyrokach (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2216/11) sąd uznał, że ustawodawca nie uzależnił uprawnienia do opodatkowania stron umowy leasingu na zasadach określonych w rozdziale 4a Ustawy CIT od niezmienności stron umowy, a konkluzja przeciwna niesłusznie pozbawiałaby podatników, których umowy już nie spełniają kryteriów, tego prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do wniosku, że aby ujednolicić orzecznictwo konieczne jest podjęcie uchwały. Stanął na stanowisku korzystnym dla podatników. Orzekł, że po zmianie podmiotu umowy bez ingerencji w jej treść nie jest potrzebna ponowna ocena jej warunków. Uznał, że w przypadku nabycia przedmiotu umowy leasingu przez nowego finansującego nabywca rzeczy wstępuje w stosunek leasingu w miejsce finansującego. Nie można w przypadku nabycia przedmiotu leasingu w czasie jego trwania zasadnie mówić o ,,nowej umowie”, ponieważ treść umowy pozostaje bez zmian. Prawa i obowiązki w zakresie prawa podatkowego odnoszą się do treści umowy leasingu, która nie ulega przecież zmianie. W konsekwencji sąd uznał, że strony mogą kontynuować rozliczenia podatkowe na zasadach określonych w rozdziale 4a, bez ponownej oceny umowy.
WSA: Zwrot kosztów noclegu i wyżywienia nie jest przychodem pracownika mobilnego
www.orzeczenia.nsa.gov.pl Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 3984/14
Pracownik mobilny nie odbywający podróży służbowych w rozumieniu Kodeksu pracy nie uzyskuje przychodu w związku ze zwrotem kosztów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie zgodził się z niekorzystnym dla podatników stanowiskiem organów podatkowych i wydał wyrok korzystny dla podatnika. Wcześniej organ podatkowy uznał, że gdy pracownik nie jest w podróży służbowej, pracodawca nie jest zobowiązany pokrywania kosztów noclegów i posiłków. Pracownik otrzymujący zwrot takich wydatków, w ocenie organu, osiąga więc przychód ze stosunku pracy.
Sąd przypomniał doniosły w przedmiocie opodatkowania przychodu pracowników wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014r., sygn. akt K 7/13, i nie zgodził się ze stanowiskiem fiskusa. Uznał, że skorzystanie przez pracownika ze świadczenia w postaci noclegu, nawet wykupionego przez niego samodzielnie, nie jest świadczeniem spełnionym w jego interesie, ale w interesie pracodawcy. Nie przynosi to pracownikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Wydatki te nie mają związku z celami osobistymi pracownika, a wyłącznie z celami służbowymi- pracownik kiedy nie wykonuje zadań służbowych poza miejscem zamieszkania zaspokaja swoje potrzeby bez ponoszenia takich wydatków. Ich zrefundowanie nie jest dla pracownika korzyścią, co w świetle wyroku Trybunału wyklucza powstanie przychodu.
Ponadto sąd przypomniał, że zgodnie z art. 94 Kodeksu pracy to pracodawca jest obowiązany w szczególności: organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy. U pracownika mobilnego zapewnienie noclegu i wyżywienia, zdaniem sądu, jest niewątpliwie uzasadnione i bez znaczenia pozostaje fakt, że rozliczenie odbywa się na zasadzie zwrotu wydatków.
MF: Darowanej nieruchomości nie można zaliczyć w koszty
http://sip.mf.gov.pl interpretacja indywidualna Dyrektora IS w Katowicach z 15 kwietnia 2016 r., nr IBPB-1-1/4511-125/16/ZK
MF nie zgodził się na możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wartości rynkowej z dnia wprowadzenia do działalności gospodarczej nieruchomości otrzymanej w drodze darowizny.
Podatnik argumentował, że jeżeli otrzymał grunt w formie darowizny i ujął go w remanencie początkowym lub też wniósł do działalności gospodarczej jako towar handlowy, to wartość nieruchomości będzie mogła być uznana za koszt uzyskania przychodu. Powoływał się na art. 24 ust. 2 Ustawy PIT i stwierdził, że wartość działki niezabudowanej, wniesionej jako towar handlowy do działalności gospodarczej, winna być określona według wartości rynkowej i w takiej wartości stanowić koszt.
Twierdził, że zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu dochód stanowiący różnicę między przychodem a kosztami należy powiększyć o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów itp., jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszyć o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Literalne brzmienie przepisu, zdaniem podatnika, nie stawiało wymogu poniesienia wydatku i dawało prawo do zaliczenia wartości gruntu do kosztów podatkowych.
Organ nie zgodził się z tym. Stwierdził, że skoro nabycie nastąpiło nieodpłatnie, to wartość nieruchomości nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Nie zostanie spełniona przesłanka poniesienia wydatku, wynikająca z art. 22 ust. 1 Ustawy CIT, a mianowicie faktyczne poniesienie wydatku przez podatnika. Wobec tego wartość otrzymanej w drodze darowizny nieruchomości gruntowej nie może być uwzględniona przy ustalaniu dochodu. Jednocześnie organ wskazał, że inne przesłanki są spełnione- do kosztów uzyskania przychodu można zatem zaliczyć faktycznie poniesione i udokumentowane wydatki związane z gruntem.
Niniejsza publikacja została sporządzona z najwyższą starannością, jednak niektóre informacje zostały podane w formie skróconej. W związku z tym artykuły i komentarze zawarte w „Newsletterze” mają charakter poglądowy, a zawarte w nich informacje nie powinny zastąpić szczegółowej analizy zagadnienia. Wobec powyższego Grant Thornton nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek straty powstałe w wyniku czynności podjętych lub zaniechanych na podstawie niniejszej publikacji. Jeżeli są Państwo zainteresowani dokładniejszym omówieniem niektórych kwestii poruszonych w bieżącym numerze „Newslettera”, zachęcamy do kontaktu i nawiązania współpracy. Wszelkie uwagi i sugestie prosimy kierować na adres jacek.kowalczyk@pl.gt.com.
Audyt – Podatki – Outsourcing – Konsulting
Member of Grant Thornton International Ltd