Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Przy sprzedaży na rzecz pracownika podstawą opodatkowania VAT jest cena rynkowa
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok WSA w Łodzi z 12 października 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 643/17 (orzeczenie nieprawomocne)
Spółka zwróciła się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej. W ramach prowadzonej przez siebie działalności zobowiązana była do zapewnienia swoim pracownikom różnych świadczeń, takich jak pakiety medyczne, usługi przewozu pracowniczego czy usługi stołówkowe. Spółka nabywała wskazane świadczenia od podmiotów zewnętrznych. Nabyte świadczenia przekazywała za częściową odpłatnością (1 PLNw przypadku pakietów medycznych, 40% kosztów przewozu, 45% kosztów wkładu produktów żywnościowych przy posiłkach). Zadała pytanie, czy w przypadku tak przekazywanych częściowo odpłatnych świadczeń podstawą opodatkowania VAT jest kwota odpłatności poniesiona przez pracownika, niezależnie od „rynkowej” wartości świadczenia.
Organ podatkowy wyjaśnił, iż między spółką a pracownikami istniał stosunek wskazany w art. 32 ust. 2 Ustawy VAT (powiązanie z racji stosunku pracy), a ceny zastosowanie w transakcjach dokonywanych między spółką a pracownikami były niższe niż ceny rynkowe. Tym samym zastosowanie znajdzie art. 32 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, a podstawa opodatkowania dla częściowo odpłatnych świadczeń zostanie ustalona według cen rynkowych. Sąd przychylił się do tego stanowiska. Stwierdził, że między uczestnikami transakcji niewątpliwie zachodził związek wymieniony w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT, z uwagi na powiązania wynikające ze stosunku pracy. Biorąc pod uwagę fakt, że pracownicy ponosili opłaty równe jedynie części kosztów zakupu, nie sposób mówić o przekazywaniu pracownikom świadczeń po cenach rynkowych. Podkreślił również, że opodatkowanie VAT przekazania pracownikom w kwocie niższej niż wysokość odliczenia od dokonywanych nabyć prowadzi do powstania korzyści podatkowej niezgodnej z zasadą neutralności VAT.
Ekwiwalentne świadczenia wzajemne z umowy z dostawcą bez przychodu
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 listopada 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.233.2017.2.ZK.
Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalności gospodarczą polegająca w szczególności na konserwacji i naprawie pojazdów samochodowych oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. W ramach zawartej z kontrahentem umowy handlowej miał zobowiązać się do m. in. zakupu produktów oferowanych przez kontrahenta za określoną w skali roku kwotę oraz do wykorzystywania w zakresie konserwacji powierzchni lakierniczych wyłącznie produktów kontrahenta. Kontrahent z kolei zobowiązać się miał do wypłacenia mu mu bonusu od wartości zakupów, dofinansowania wyposażenia serwisu, zapewnienia opieki technicznej, przeprowadzania audytów technicznych oraz zapewnienia szkoleń dla personelu.
Zadał organowi podatkowemu pytanie, czy otrzymanie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku świadczeń, takich jak opieka techniczna, szkolenia i audyty, nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu Ustawy CIT.
Organ podatkowy uznał, że nie. Wyjaśnił, że w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, jeden podmiot musi dokonywać określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymać nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody. Świadczenia w ramach opisywanej umowy handlowej mają charakter wzajemności (są ekwiwalentne), ponieważ stanowią nierozerwalną część umowy, w której obie strony mają swoje prawa i obowiązki i z której obie strony odnoszą korzyści. Konsekwencją powyższego jest to, iż wnioskodawca nie osiągnie przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT.
Przychód z użytku prywatnego firmowego auta w leasingu równy wydatkom na leasing
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 października 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4011.150.2017.2.KB)
Wnioskodawczyni otrzymała od spółki komandytowej, której była wspólniczką, samochód będący przedmiotem leasingu. Miał być przez nią wykorzystywany również do celów prywatnych, nie związanych z prowadzoną przez spółkę działalnością. Wnioskodawczyni nie była pracownikiem spółki. Zadała organowi podatkowemu pytanie odnośnie tego, w jaki sposób powinna opodatkować wykorzystywanie przedmiotowego pojazdu do celów prywatnych.
Uznała, że osiągnie przychód w wartości ustalonej na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku. Należy więc ustalić rynkową cenę najmu takiego pojazdu, z jakiego korzysta. Następnie należy tę wartość odnieść proporcjonalnie do czasu, w jakim w danym okresie wykorzystuje pojazd do celów prywatnych.
Organ uznał to stanowiska za nieprawidłowe, Wyjaśnił, że wartość przychodu podatniczki będzie ustalana na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 Ustawy PIT, tj. według cen zakupu. Przedmiotem świadczenia jest bowiem usługa leasingu, zakupiona u innego podmiotu. Co za tym idzie, zakup tej usługi powinien być brany pod uwagę przy ustaleniu wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu prawa do korzystania z pojazdu dla celów prywatnych. Podkreślił, że wszelkie dodatkowe koszty (np. koszt paliwa zakupionego przez spółkę) związane z eksploatacją samochodu do celów prywatnych, jeśli nie zostaną uwzględnione w wartości świadczenia wyliczonego zgodnie z art. 11 ust. 2a Ustawy PIT, należy obliczyć na podstawie art. 11 ust. 2, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku.
Zbiorcze ubezpieczenie OC dla władz spółki nieopodatkowane PIT
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 listopada 2017 r., sygn. 0115-KDIT2-2.4011.302.2017.1.BK
Wnioskodawca zamierzał wykupić ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej członków zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, prokurentów i innych osób pełniących analogiczne funkcje zarządcze lub nadzorcze. Umowa ubezpieczenia miała być tak skonstruowana, że na dzień zawarcia łączna liczba osób objętych ochroną nie jest możliwa do określenia, ponieważ ubezpieczenie obejmuje nie tylko obecnych, ale i przyszłych członków organów spółki oraz inne osoby, a także ich spadkobierców lub prawnych przedstawicieli. Wnioskodawca stanął na stanowisku, że w takiej sytuacji ubezpieczeni nie osiągną przychodu z tytułu objęcia ochroną ubezpieczeniową.
Organ podatkowy potwierdził prawidłowość tego stanowiska. Stwierdził, że skoro krąg osób objętych ubezpieczeniem na dzień zawarcia umowy nie ma charakteru zamkniętego, a z racji różnych funkcji wykonywanych przez poszczególne osoby i różny stopień potencjalnego przyczynienia się do szkody ustalenie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci opłaconej przez wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej nie jest możliwe. W uzasadnieniu wskazano, że „w tej sytuacji ustalenie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci opłaconej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej nie jest możliwe. W konsekwencji, przychód z tego tytułu, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u osób ubezpieczonych nie wystąpi”.
Różna wartość wzajemnych poręczeń oznacza przychód dla jednej ze stron
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 września 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1713/16 (orzeczenie nieprawomocne)
Sprawa dotyczyła spółek powiązanych w rozumieniu art. 11 Ustawy CIT. Spółki wzajemnie poręczyły swoje zobowiązania z tytułu kredytów. Wartość kredytów (a więc i poręczeń) nie była jednak równa. Spółka, która otrzymała poręczenie o wartości wyższej, niż poręczenie przez nią udzielone, wystąpiła więc z wnioskiem o interpretację indywidualną. Dowodziła, że nie powstanie u niej przychód z tzw. częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust 1 pkt 2 Ustawy CIT). Przekonywała, że pomimo różnicy wartości poręczeń, poręczenie otrzymane przez każdy z podmiotów związane jest z ekwiwalentem i niezależnie od wartości nie powstanie u niej przychód.
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe. Stwierdził, że przychodem dla spółki uzyskującej poręczenie o wyższej wartości jest różnica pomiędzy wartością poręczenia uzyskanego a wartością poręczenia udzielonego, a przychód ten podlega opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT. Sąd podtrzymał to stanowisko. Wyjaśnił, że gdy wartość świadczenia pozostającego w związku z innym świadczeniem będzie niższa, brak będzie cechy ekwiwalentności i należy wykazać przychód z tytułu otrzymania częściowo odpłatnych świadczeń. Tym samym różnica w wartości wzajemnych poręczeń będzie stanowiła przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT.
