Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
www.sip.mf.gov.p
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 czerwca 2015 r., nr IPTPB3/4510-79/15-4/GG
Podatnik zwrócił się do Ministra Finansów z pytaniem, czy istnieje możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych, na podstawie przepisów Ustawy CIT, wydatków potwierdzonych fakturami przechowywanymi w formie elektronicznej.
Podatnik planuje wdrożenie systemu pozwalającego na przechowywanie i procesowanie w formie elektronicznej wszystkich rodzajów dokumentów. Po otrzymaniu dokumentu w formie papierowej, Spółka zamierza dany dokument zeskanować i przechowywać w formie elektronicznej bez możliwości dalszej modyfikacji, a następnie wersję papierową poddać utylizacji.
Dyrektor Izby Skarbowej wydający interpretacje indywidualne z upoważnienia Ministra Finansów uznał stanowisko Podatnika za prawidłowe. Organ podkreślił, że faktury oraz inne dowody księgowe zapisane w formie elektronicznej spełniają wymogi dowodu księgowego, o którym mowa w art. 9 ust.1 Ustawy CIT, bowiem jak z niego wynika podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji zapewniającej określenie wysokości dochodu/starty, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Dodatkowo organ podatkowy wskazał, że zarówno prawo podatkowe, jak i prawo bilansowe nie zawierają wytycznych co do sposobu przechowywania dowodów księgowych. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, skoro dokumenty źródłowe stanowią podstawę do zapisów w księgach rachunkowych, można przechowywać je w dowolnej formie, a brak oryginalnego dokumentu źródłowego nie pozbawia tak udokumentowanego wydatku możliwości zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodu.
Faktura może nie zawierać daty dokonania dostawy
www.sip.mf.gov.pl
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 marca 2015 r., nr ILPP1/443-1098/14-2/TK
Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, którą dokumentuje fakturami VAT. Zdarza się, że Spółka nie zna dokładnej daty dostawy. Dzieje się tak głównie w przypadku, gdy faktura jest wystawiana przed dokonaniem dostawy. Spółka zapytała, czy wystawienie faktury bez wskazanej daty sprzedaży narusza przepisy Ustawy VAT.
Wnioskodawca przypomniał, że art. 106e ust. 1 pkt 6 Ustawy VAT stanowi, iż faktura powinna zawierać datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury. Podatnik przekonywał, że skoro dokładna data dostawy nie jest mu znana w chwili wystawienia faktury, nie jest zobowiązany do umieszczania tej danej na dokumencie. Co ważne, Wnioskodawca podkreślał, iż żaden przepis prawa nie przesądza o obowiązku korekty takiej faktury, gdy data dostawy jest już możliwa do precyzyjnego określenia.
Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Stwierdził, że przepisy ustaw podatkowych nie wzbraniają wystawienia faktury przed dostawą towarów. Podkreślił jednak, że wystawienie faktury nie może nastąpić wcześniej niż 30. dnia przed dostawą. Dyrektor izby skarbowej stwierdził, że brak daty na fakturze nie wpływa na obowiązek prawidłowego rozliczenia dostawy. Podatnik musi wykazać podatek należny zgodnie z przepisami o powstaniu obowiązku podatkowego.
Polityka samochodowa może wykluczyć przychód z tytułu zużycia paliwa
www.sip.mf.gov.pl
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 czerwca 2015 roku, nr IBPBII/1/4511-227/15/BD
Spółka prowadząca działalność wytwórczą w branży budowlanej wystąpiła o interpretację indywidualną w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie pracowników uzyskujących przychód z tytułu wykorzystywania pojazdów służbowych do celów prywatnych. W przyjętym regulaminie wykorzystywania pojazdów służbowych, w celach rozliczeniowych, Spółka rozdzieliła świadczenie na wykorzystanie samochodu sensu stricto oraz zużycie paliwa. Z tytułu wykorzystania samochodów do celów prywatnych, Spółka wykazuje przychód dla pracownika na podstawie art. 12 ust. 2a Ustawy PIT. Na mocy regulaminu, pracownicy będą zobowiązani do pokrywania kosztów paliwa we własnym zakresie. W tym celu Spółka ustaliła, że koszt paliwa będzie wyliczany w oparciu o comiesięczne oświadczenie pracownika o ilości kilometrów przejechanych do celów prywatnych, średnie zużycie paliwa właściwe dla wykorzystywanego samochodu w przeliczeniu na 1 km oraz cenę jednego litra paliwa, które ostatnio zostało zakupione do przedmiotowego pojazdu. Spółka wystawi fakturę VAT obejmującą tak wyliczoną kwotę i obciąży nią pracownika. W przypadku jednak braku złożenia oświadczenia, Wnioskodawca będzie wyliczał koszt paliwa w oparciu o średnią z trzech ostatnich złożonych deklaracji. Jeśli to rozwiązanie nie będzie możliwe, Wnioskodawca wyliczy koszt paliwa na podstawie wykazu wyjazdów służbowych, wskazań licznika i danych z GPS.
Spółka zapytała, czy takie postanowienia polityki samochodowej nie spowodują u pracowników powstania przychodu z tytułu innego nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy PIT.
Zdaniem Wnioskodawcy przychód, o którym mowa w pytaniu, powstawałby jedynie w przypadku, gdy pracownik nie zwracałby Spółce kosztów paliwa. Wnioskodawca podkreślił, że postanowienia polityki samochodowej skutecznie eliminują taką możliwość, w związku z czym – dodatkowy przychód nie powstanie. Organ podatkowy zaakceptował to stanowisko odstępując od uzasadnienia.
Wynagrodzenie „za sukces” może być kosztem podatkowym
www.orzeczenia.nsa.gov.pl
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 865/13
Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok, w którym rozstrzygnął kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenie typu ,,success fee’’ dla pełnomocnika w postępowaniu podatkowym.
NSA potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym wynagrodzenie ,,success fee’’ wypłacone pełnomocnikowi reprezentującemu podatnika w postępowaniu podatkowym może być zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 Ustawy PIT. Stanowisku temu sprzeciwił się Dyrektor Izby Skarbowej wydający interpretacje indywidualne z upoważnienia Ministra Finansów. Jego zdaniem „nie występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy środkami wypłaconymi pełnomocnikowi w postaci dodatkowego wynagrodzenia a osiągnięciem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu wnioskodawcy”. Tezy te podtrzymał następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny.
W postępowaniu kasacyjnym NSA nie zgodził się z taką interpretacją. W uzasadnieniu wyroku przypomniał, że utrwalona linia orzecznicza i interpretacyjna dokumentuje istnienie w polskiej praktyce podatkowej pojęcia kosztów pośrednich, które stanowią koszt uzyskania przychodu, a do których należą m. in. wynagrodzenia za usługi prawne. Zaznaczył ponadto, że „Nie ma przy tym znaczenia, czy tego rodzaju wydatki ponoszone są na bieżącą obsługę prawną, czy też ponoszone w związku z ustanowieniem pełnomocnika do reprezentowania przedsiębiorcy w konkretnych sprawach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wpływu na zmianę tej oceny nie może mieć sposób ukształtowania wysokości tego wynagrodzenia.”
Niniejsza publikacja została sporządzona z najwyższą starannością, jednak niektóre informacje zostały podane w formie skróconej. W związku z tym artykuły i komentarze zawarte w „Newsletterze” mają charakter poglądowy, a zawarte w nich informacje nie powinny zastąpić szczegółowej analizy zagadnienia. Wobec powyższego Grant Thornton nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek straty powstałe w wyniku czynności podjętych lub zaniechanych na podstawie niniejszej publikacji. Jeżeli są Państwo zainteresowani dokładniejszym omówieniem niektórych kwestii poruszonych w bieżącym numerze „Newslettera”, zachęcamy do kontaktu i nawiązania współpracy. Wszelkie uwagi i sugestie prosimy kierować na adres jacek.kowalczyk@pl.gt.com.
Audyt – Podatki – Outsourcing – Konsulting
Member of Grant Thornton International Ltd
