Jak wynika z zapadłego w dniu 5 stycznia 2016 r. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, sygn. akt I SA/Gd 1161/15, wyłączenia uregulowane w art. 12 ust. 4 oraz w art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy CIT odnoszą się do podatku od towarów i usług, którego adekwatną nazwą w zakresie obrotu unijnego na gruncie Ustawy VAT jest określenie „podatek od wartości dodanej”

Spółka chciała wiedzieć, czy prawidłowo interpretuje przepisy Ustawy CIT w zakresie przychodów i kosztów, ujmując w kwocie netto przychody uzyskane na terytorium Finlandii, bez należnego podatku od wartości dodanej (w związku z art. 12 ust. 4 pkt 9 Ustawy CIT) oraz koszty bez naliczonego podatku od wartości dodanej (w związku z art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy CIT). Wprawdzie w interpretacjach podatkowych istnieją dwa różne sposoby rozpoznawania przychodów i kosztów – drugi sposób, to przychody i koszty należy uwzględnić w kwotach zawierających podatek od wartości dodanej – niemniej, z uwagi na wykładnię systemową i generalną zasadę neutralności podatku od wartości dodanej, w tym polskiego VAT, Spółka opowiada się za ujmowaniem przychodu i kosztu w kwotach netto.

Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki. W jego ocenie podatek od wartości dodanej nakładany zgodnie z obowiązującymi przepisami na terytorium Finlandii nie może być utożsamiany z podatkiem od towarów i usług. Swoją argumentację wywiódł z definicji podatku od wartości dodanej zawartego w Ustawie VAT, na podstawie której nie można utożsamiać podatku od towarów i usług obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

 

Stanowisko WSA w sprawie podatku od wartości dodanej

WSA rozpatrując skargę Spółki podzielił pogląd, iż podatek naliczony (podatek od wartości dodanej) z prawem do odliczenia w deklaracji VAT w Finlandii nie stanowi kosztu podatkowego oraz podatek należny (podatek od wartości dodanej) rozliczany w deklaracji VAT w Finlandii nie jest przychodem dla celów podatku dochodowego.

Uzasadniając swoje stanowisko WSA podkreślił, że istota podatku VAT polega na tym, że powinien on pozostawać neutralny dla przedsiębiorcy. Stwierdził, że z literalnego brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy CIT wynika, że podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony – podatnikowi nie przysługuje obniżenie lub zwrot różnicy podatku VAT. „Nie jest jednak możliwe uznanie nieskorzystania z prawa obniżenia podatku VAT za jednoznaczne z nieprzysługiwaniem prawa do zaliczenia tego podatku. W sytuacji gdy podatnik nie skorzystał z posiadanego prawa do odliczenia podatku naliczonego w terminach przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług, nie posiada on prawa do zaliczenia tego podatku do kosztów podatkowych.(…) Skoro więc podatnikowi, co do zasady przysługuje uprawnienie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, to racjonalne jest uregulowanie o wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów w ramach podatku dochodowego, podatku od towarów i usług, uiszczonego przy nabyciu towarów.

Sprawa nie jest jednoznaczna

Cytowany wyżej wyrok nie jest prawomocny, a w jednej z bieżących interpretacji – z dnia 23 listopada 2015 r. nr IBPB-1-2/4510-521/15/JW, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach – organ opowiedział się za wariantem drugim. Powołując się na regulacje Ustawy VAT, która rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług, organ stwierdził, że dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w kosztach uzyskania przychodów należy uwzględniać wartość faktur dokumentujących poniesione koszty wraz z podatkiem od wartości dodanej.

Źródło: www.orzeczenia.nsa.gov.pl, www.mf.gov.pl

Porozmawiajmy o Twoich wyzwaniach

Świadczymy usługi w zakresie Zasada neutralności podatku od wartości dodanej w CIT

Skontaktujemy się z Tobą w najbliższym dniu roboczym aby porozmawiać o Twoich potrzebach i dopasować do nich naszą ofertę.

Poproś o kontakt

Niniejsza publikacja została sporządzona z najwyższą starannością, jednak niektóre informacje zostały podane w formie skróconej. W związku z tym artykuły i komentarze zawarte w „Newsletterze” mają charakter poglądowy, a zawarte w nich informacje nie powinny zastąpić szczegółowej analizy zagadnienia. Wobec powyższego Grant Thornton nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek straty powstałe w wyniku czynności podjętych lub zaniechanych na podstawie niniejszej publikacji. Jeżeli są Państwo zainteresowani dokładniejszym omówieniem niektórych kwestii poruszonych w bieżącym numerze „Newslettera”, zachęcamy do kontaktu i nawiązania współpracy. Wszelkie uwagi i sugestie prosimy kierować na adres jacek.kowalczyk@pl.gt.com.