WSA w Warszawie wydał wyrok, w którym zanegował dotychczasowe podejście organów podatkowych nakazujące liczenie upływu terminu płatności wszystkich rat od tego samego momentu, tj. od daty zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu, a nie od rzeczywistego terminu płatności danej raty, ustalonego w umowach zawartych między stronami.
Takie stanowisko organów skutkowało koniecznością korekty kosztów uzyskania przychodów zanim jeszcze upłynął termin płatności poszczególnych rat.
Zgodnie z przepisami ustaw o podatkach dochodowych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Z dalszego brzmienia przepisów wynika, że powyższa zasada ma zastosowanie, gdy termin płatności jest nie dłuższy niż 60 dni.