WSA w Bydgoszczy, w wyroku z 5.04.2016 r. sygn. akt I SA/Bd 60/16, nie zgodził się z organami podatkowymi, iż te zasadnie odmówiły uchylenia decyzji ostatecznej w postępowaniu wznowieniowym, dokonując jedynie arbitralnego rozstrzygnięcia. Zaznaczył, że postępowanie dowodowe w sprawach podatkowych ma na celu ustalenie rzeczywistego stanu faktycznego w kontekście określonej normy materialnego prawa podatkowego i nie zmienia tego okoliczność, że w sprawie ma zastosowanie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, gdyż stosownie do niego, w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję.
Nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody są istotne dla sprawy wtedy, gdy można stwierdzić, że gdyby były znane organowi orzekającemu, to miałyby wpływ na odmienne rozstrzygnięcie sprawy. Aby została spełniona ta podstawa wznowienia postępowania, ujawnione okoliczności faktyczne muszą mieć istotne znaczenie dla sprawy, charakteryzować się przymiotem nowości, istnieć w dniu wydania decyzji ostatecznej i być nieznane organowi wydającemu tę decyzję (nie chodzi o odmienną ocenę dowodów znanych organowi). Niemniej, aby takiej oceny dokonać, trzeba ustalić i przeanalizować cały materiał dowodowy. Organy podatkowe są zatem obowiązane do rozpatrzenia szczegółowo treści nowych dowodów i ustosunkowania się do różnic w zebranych w pierwotnym postępowaniu podatkowym oraz – w realiach niniejszej sprawy – postępowaniu dochodzeniowym, którego ustalenia dotyczyły okoliczności mających miejsce przed wydaniem ostatecznej decyzji podatkowej, stanowiącej przedmiot obecnego postępowania wznowieniowego.