Wiele firm poniosło straty na tzw. opcjach walutowych i innych kontraktach na instrumenty pochodne. Zgodnie ze stanowiskiem NSA straty nie mogą w każdej sytuacji zwiększać kosztów uzyskania przychodów.
W wyroku z dnia 28 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 1009/12 NSA uznał, że zaliczenie straty na opcjach walutowych do kosztów uzyskania przychodu jest możliwe tylko wtedy, gdy umowę zawarto w celu zabezpieczenia konkretnych transakcji.
Wyrok dotyczył Spółki zajmującej się handlem towarami, a spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia czy wydatki poniesione na nabycie instrumentów finansowych będą stanowić dla podatnika koszty uzyskania przychodów, które ma on prawo rozliczyć w podatku dochodowym.
Zarówno NSA jak i sąd pierwszej instancji podzieliły zdanie organu podatkowego. Stały one na stanowisku, że umowy z bankami w zakresie pochodnych instrumentów finansowych miały charakter spekulacyjny i nie służyły zabezpieczeniu różnic kursowych, powstających przy imporcie lub eksporcie towarów.
Podatnik podnosił, że żaden z przepisów Ustawy CIT nie wyłącza możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych nabytych w celach spekulacyjnych.
Jednak sądy poparły stanowisko organów zgodnie z którym, każdy wydatek, aby mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych, powinien być racjonalny i zmierzać do osiągnięcia przychodów (bądź zachowania lub zabezpieczenia ich źródeł). Podkreślono, że skarb państwa nie może ponosić kosztów spekulacyjnego działania podatnika.
Sprawdź Interpretacje indywidualne Grant Thornton