Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.

 

Odsetki w cash poolingu objęte ograniczeniami jak cienka kapitalizacja

www.nsa.orzeczenia.gov.pl

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2015 r., sygn. akt: II FSK 3137/14

NSA uchylił korzystny dla podatnika wyrok WSA, w którym orzeczono, że umowa cash poolingu jest formą zarządzania finansami a nie pożyczki oraz, że odsetki generowane w związku z uczestnictwem w strukturze cash poolingu nie są objęte ograniczeniami wynikającymi z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy CIT (cienka kapitalizacja). W efekcie NSA opowiedział się za rozwiązaniem mniej korzystnym dla podatników.

Sprawa dotyczyła podatnika, który razem z innymi spółkami z grupy zawarł umowę zarządzania płynnością finansową – umowę cash poolingu. Usługa ta polega na na kompensowaniu przejściowych nadwyżek pieniężnych realizowanych przez część podmiotów z niedoborami u pozostałych. W efekcie część podmiotów płaci odsetki do leadera cash poolingu, a część otrzymuje odsetki od niego.

Spór pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym dotyczył tego, czy umowa cash poolingu może zostać uznana za umowę pożyczki i w efekcie czy naliczane i przepływające pomiędzy podmiotami powiązanymi odsetki objęte są ograniczeniami w zakresie możliwości ich zaliczenia do kosztów podatkowych, wynikającymi z przepisów o cienkiej kapitalizacji. WSA wyraził stanowisko korzystne dla podatnika. Wskazał, że stosunki pomiędzy uczestnikami struktur cash poolingu nie spełniają podstawowych warunków do uznania ich za pożyczkę. W efekcie orzekł, że do odsetek przepływających między uczestnikami cash poolingu nie należy stosować ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy CIT.

 

Jednostka budżetowa nie jest odrębnym od gminy podatnikiem VAT

http://curia.europa.eu

Wyrok TSUE z dnia 29 września 2015 r., w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów

TSUE w wydanym orzeczeniu rozstrzygnął wątpliwości dotyczące podmiotowości podatkowej gminy i jednostki budżetowej. Uznał, że samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów Ustawy VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła – czyli gminę.

W celu poznania stanowiska Ministra Finansów w kwestii, kogo – gminę czy jednostkę budżetową – należy uważać za podatnika podatku VAT, jeżeli taka jednostka dokonuje transakcji opodatkowanych podatkiem VAT, Gmina Wrocław zwróciła się do Ministra z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej z zakresu ustawy o podatku VAT. W interpretacjach indywidualnych Minister Finansów uznał, że ponieważ gminne jednostki budżetowe wyodrębnione ze struktury Gminy Wrocław prowadzą – z punktu widzenia obiektywnych kryteriów – działalność gospodarczą samodzielnie i wykonują w związku z tym czynności opodatkowane podatkiem VAT, należy je uznać za odrębnych podatników VAT. Gmina nie zgadzając się z takim rozstrzygnięciem złożyła skargi do WSA, który je oddalił. Po wniesieniu skarg kasacyjnych NSA stwierdził, że występują poważne wątpliwości i zwrócił się z pytaniem do TSUE.

TSUE wydał wyrok, w którym wskazał, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie.

 

Parkowanie samochodu pod domem nie wyklucza prawa do pełnego odliczenia VAT

orzeczenia.gov.pl

Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 8 września 2015 r., sygn. akt: I SA/Bd 577/15

WSA w Bydgoszczy uchylił interpretację Ministra Finansów, potwierdzając przy tym, że zaparkowanie samochodem służbowym pod domem danego pracownika, nie zawsze musi oznaczać, że podatnik traci prawo do odliczenia całego podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu.

Podatnik wystąpił do Ministra Finansów z wnioskiem o potwierdzenie, że będzie mu przysługiwało prawo do pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z samochodem służbowym, nawet jeżeli pracownik korzystający z samochodu zaparkuje go pod swoim domem. Parkowanie pod domem miało dotyczyć pracowników, którzy w ramach powierzonych im obowiązków pracowniczych wykonują głównie usługi serwisowe, naprawcze i modernizacyjne w terenie, dotyczące sprzedanych uprzednio przez spółkę towarów. Spółka wskazała, że posiada regulamin korzystania z samochodów osobowych, że prowadzi stosowną ewidencję przebiegu oraz zgłosiła samochody w urzędzie skarbowym. Organ podatkowy uznał, że spółce nie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia VAT, gdyż w analizowanym przypadku spółka nie będzie w stanie zagwarantować, że samochody będą używane tylko w celach służbowych.

WSA uchylił interpretację wskazując, że stanowisko organu opiera się na wadliwym założeniu, że parkowanie samochodu poza siedzibą firmy w każdym przypadku oznacza, że samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. W ocenie sądu w sytuacji jaka ma miejsce w spółce parkowanie przez pracowników pod domem jest uzasadnione, a wdrożone przez nią narzędzia (regulamin, ewidencja) obiektywnie są wystarczające dla wyłączenia prywatnego użytku samochodów.

 

 

Obiekt budowlany nie musi być wydzielony za pomocą ścian, aby podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości

www.orzeczenia.nsa.gov.pl

Wyrok NSA z dnia 25 września 2015 r., sygn. akt: II FSK 2086/13

We wniosku o udzielenie interpretacji przepisów podatnik wskazał, że jest właścicielem nieruchomości gruntowej, na której wybudowano budynek biurowo – usługowy z halą magazynową i parkingiem. Nad stropem parkingu – na wyższej kondygnacji całego obiektu, wybudowane zostały pomieszczenia biurowo – magazynowe. Poza parkingiem, na tym samym poziomie, znajdowały się także pomieszczenia użytkowe, osłonięte ścianami z każdej strony. Dostęp do parkingu pozostawał otwarty z uwagi na brak części przegród budowlanych wydzielających go z przestrzeni. Z pozostałych stron, parking był osłonięty przegrodami budowlanymi stanowiącymi ściany całego budynku biurowo- usługowego i hali. W oparciu o tak przedstawiony stan faktyczny, spółka zapytała, czy niewydzielona z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych powierzchnia parkingu w obrębie budynku, spełniała definicję powierzchni użytkowej w rozumieniu prawa budowlanego, a co się z tym wiążę – czy podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zdaniem spółki, powierzchnia parkingu nie mogła zostać zaliczona do podstawy opodatkowania. Wydzielenie z przestrzeni przegrodami budowlanymi musi mieć miejsce ze wszystkich stron, a brak przegrody budowlanej choćby z jednej strony, uniemożliwiał uznanie parkingu za powierzchnię użytkową.

Z takim stanowiskiem nie zgodził się organ podatkowy, uznając stanowisko spółki za nieprawidłowe. WSA przychylił się do jej stanowiska, natomiast NSA uchylił ten pozytywny dla spółki wyrok.

W wyroku NSA wyraźnie podkreślił, że dla spełnienia przez obiekt budowlany przesłanki wydzielenia z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, nie jest konieczne zamknięcie obiektu ze wszystkich stron. Ustalenie podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości jest możliwe, jeśli istniejące przegrody – przy uwzględnieniu wszystkich kondygnacji – zakreślają granice obiektu. W rozpoznawanej sprawie organ podatkowy słusznie przyjął, że parking (garaż) mieści się na najniższej kondygnacji budynku i stanowi jego konstrukcyjną i funkcjonalną część. Zamierzony konstrukcyjnie brak części ścian na jakiejkolwiek kondygnacji nie eliminuje jej z substancji budowlanej budynku.

 

 

Odsetki od kredytu zaciągniętego na budowę środka trwałego wniesionego aportem do SKA nie stanowią kosztu podatkowego

www.orzeczenia.gov.pl

Wyrok NSA z 6 października 2015 r., sygn. akt: II FSK 2107/13

Z wnioskiem o wydanie interpretacji zwróciła się spółka, która jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem szpitalnym. Spółka realizowała inwestycję polegającą na rozbudowie szpitala z wykorzystaniem środków finansowych pochodzących z kredytu. Odsetki od kredytu rozpoznawane były przez spółkę jako koszty uzyskania przychodu. Spółka planowała wniesienie szpitala jako wkładu niepieniężnego do SKA. Zapytała, czy odsetki od kredytu nadal będą stanowiły jej koszt podatkowy.

Organ podatkowy, a także sąd I i II instancji zgodnie stwierdziły, że spółka nie będzie już miała prawa do zaliczenia odsetek od zaciągniętego kredytu do kosztów podatkowych.

Uzasadniając to stanowisko sąd wskazał, że odsetki od tego kredytu nie są kosztami uzyskania SKA; nie są więc również kosztami uzyskania przychodów wspólników SKA. Koszty uzyskania przychodów uwzględniane bezpośrednio na poziomie wspólników winny być pochodną kosztów SKA i nie mogą wyjść poza zakres tych kosztów. Inaczej rzecz ujmując, jeżeli SKA nie może danego wydatku zaliczyć w koszty, nie mogą go zaliczyć w koszty również wspólnicy SKA, czyli pytająca spółka.

 

 

Wydatki na pracowniczy program motywacyjny stanowią koszt podatkowy

www.sip.mf.gov.pl

Interpretacja wydana w dniu 7 października 2015 r., przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nr: IBPB-1-1/4510-12/15/EN

Z wnioskiem o interpretację wystąpiła spółka, która postanowiła wdrożyć program motywacyjny dla kadry zarządzającej. Celem programu jest włączenie pracowników w proces poprawy efektywności spółki, przez co nie tylko mogą oni przyczynić się do zapewnienia stabilności i dalszego jej rozwoju, ale także otrzymywać korzyści finansowe bezpośrednio związane ze wzrostem wyników finansowych ich pracodawcy. Wnioskodawca zawarł pisemne umowy o pochodny instrument finansowy z wybranymi pracownikami, na mocy których zostały wykreowane jednostki uczestnictwa. Jednostki te zostały nieodpłatnie przyznane wybranym pracownikom.
Realizacja jednostek uczestnictwa, na zasadach i warunkach określonych w umowie, miała dać pracownikowi prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej w przyszłości. Wartość jednostek uczestnictwa była uzależniona od kondycji finansowej spółki.

Spółka miała wątpliwości, czy wydatki związane ze zorganizowaniem programu motywacyjnego mogą stanowić koszt podatkowy i z takim pytaniem wystąpiła do Ministra Finansów.

Spółka argumentowała, że wydatki jakie poniesie na wdrożenie programu są wydatkami związanymi z jej działalnością i mają na celu zabezpieczenie przychodów oraz ich wzrost. Uzasadnieniem dla przyznania kluczowym pracownikom spółki jednostek uczestnictwa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż pracownicy stając się posiadaczami jednostek, których wartość zależy od wyników finansowych spółki, są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez spółkę. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań pracowników prowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników spółki.

 

Interpretacja ogólna w zakresie sposobu określania podstawy opodatkowania VAT w imporcie towarów

www.sip.mf.gov.pl

Interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 29 września 2015 r., nr: PT2.8101.1.2015.SJK.20

Interpretacja ogólna dotyczy podstawy opodatkowania VAT przy imporcie towarów. Zgodnie z art. 30b ust. 4 Ustawy VAT podstawa opodatkowania z tytułu importu towarów obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia – o ile nie zostały włączone do wartości celnej – ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu. Brzmienie tego przepisu jest analogiczne do brzmienia art. 86 ust. 1 lit. b dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Minister Finansów w interpretacji ogólnej wyjaśnił, że nie tylko wymienione jako przykładowe w tym przepisie koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia powinny być uwzględnione przy określaniu podstawy opodatkowania dla potrzeb VAT, lecz również inne koszty, o ile nie zostały włączone do wartości celnej a są ponoszone do określonego miejsca przeznaczenia.

Mając na uwadze wskazany w omawianym przepisie przykładowy katalog kosztów dodatkowych należy dojść do konkluzji, że do podstawy opodatkowania powinny być wliczone te koszty dodatkowe, które związane są przede wszystkim bezpośrednio z transportem sprowadzanych towarów. Do kosztów tych zaliczyć należy załadunek, przeładunek lub wyładunek. W przypadku kosztów portowych/terminalowych takimi kosztami byłyby opłaty THC (Terminal Handling Charges).

 

Niniejsza publikacja została sporządzona z najwyższą starannością, jednak niektóre informacje zostały podane w formie skróconej. W związku z tym artykuły i komentarze zawarte w „Newsletterze” mają charakter poglądowy, a zawarte w nich informacje nie powinny zastąpić szczegółowej analizy zagadnienia. Wobec powyższego Grant Thornton nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek straty powstałe w wyniku czynności podjętych lub zaniechanych na podstawie niniejszej publikacji. Jeżeli są Państwo zainteresowani dokładniejszym omówieniem niektórych kwestii poruszonych w bieżącym numerze „Newslettera”, zachęcamy do kontaktu i nawiązania współpracy. Wszelkie uwagi i sugestie prosimy kierować na adres jacek.kowalczyk@pl.gt.com
Audyt – Podatki – Outsourcing – Konsulting
Member of Grant Thornton International Ltd

Porozmawiajmy o Twoich wyzwaniach

Świadczymy usługi w zakresie Tygodniowy przegląd podatkowy nr 11

Skontaktujemy się z Tobą w najbliższym dniu roboczym aby porozmawiać o Twoich potrzebach i dopasować do nich naszą ofertę.

Poproś o kontakt

Niniejsza publikacja została sporządzona z najwyższą starannością, jednak niektóre informacje zostały podane w formie skróconej. W związku z tym artykuły i komentarze zawarte w „Newsletterze” mają charakter poglądowy, a zawarte w nich informacje nie powinny zastąpić szczegółowej analizy zagadnienia. Wobec powyższego Grant Thornton nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek straty powstałe w wyniku czynności podjętych lub zaniechanych na podstawie niniejszej publikacji. Jeżeli są Państwo zainteresowani dokładniejszym omówieniem niektórych kwestii poruszonych w bieżącym numerze „Newslettera”, zachęcamy do kontaktu i nawiązania współpracy. Wszelkie uwagi i sugestie prosimy kierować na adres jacek.kowalczyk@pl.gt.com.