Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Kwestionowanie zobowiązania przez dłużnika przesądza o uprawdopodobnieniu nieściągalności
Na podstawie: www.sip.mf.gov.pl
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 sierpnia 2015 roku, nr IPTPB3/4510-202/15-3PM
Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej działająca w branży doradczej (dalej: Spółka). W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca uwzględnił to, że kontrahentom Spółki zdarza się nie regulować w terminie należności, które wcześniej zostały przez Spółkę zarachowane jako przychody należne. W przypadku, gdy po wezwaniu do zapłaty usługobiorcy dalej nie uiszczają płatności, Spółka wnosi przeciw nim pozwy do sądów. W trakcie postępowań sądowych, pozwani wykorzystują przysługujące im uprawnienia procesowe, co skutkuje przedłużaniem postępowań. Dłużnicy często wnoszą apelacje od wyroków w pierwszej instancji korzystnych dla Spółki.
W wyniku powyższych zdarzeń, Spółka dokonuje odpisów aktualizujących wartość wierzytelności, zgodnie z art. 35b ust. 1 pkt 3 ustawy o rachunkowości, które dotychczas nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Pytanie podatnika dotyczyło tego, czy w okolicznościach nakreślonych w opisie stanu faktycznego odpisy aktualizujące mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
Wnioskodawca stwierdził, że zachowanie dłużników opisane we wniosku świadczy o tym, iż nie mają oni zamiaru spłaty zobowiązań. Wnioskodawca przypomniał, że aby zaliczyć odpisy aktualizujące do kosztów uzyskania przychodu, konieczne jest uprzednie zaliczenie wierzytelności do przychodów należnych, uprawdopodobnienie nieściągalności oraz dokonywanie odpisów zgodnie z ustawą o rachunkowości. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka spełnia wszystkie powyższe kryteria.
Odnosząc się do wymogu nieściągalności Wnioskodawca stwierdził, że skoro dłużnik nie płaci dobrowolnie, co więcej, kwestionuje płatność przed sądem, to nieściągalność należy uznać za uprawdopodobnioną. Jedną z przesłanek uznania nieściągalności wierzytelności, wymienionych w art. 16 ust. 2a pkt 1, Ustawy CIT jest kwestionowanie wierzytelności przez dłużnika na drodze powództwa sądowego. Wnioskodawca podkreślił, że powyższy katalog ma charakter otwarty.
Na tej podstawie Wnioskodawca stwierdził, że zachowanie braku dobrowolnej płatności oraz kwestionowanie wniesionego powództwa przez dłużnika są wystarczające do uznania wierzytelności za nieściągalną. W rezultacie odpisy aktualizujące mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w całości i odstąpił od uzasadnienia.
Istnienie call-center w Polsce przesądza o stałym miejscu prowadzenia działalności na gruncie VAT
Na podstawie: www.sip.mf.gov.pl
W przypadku gdy spółka z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej trwale wynajmuje w Polsce biuro, zatrudnia pracowników oraz dokonuje istotnych czynności związanych ze świadczeniem usług opodatkowanych VAT przez centralę, przesądza to istnieniu stałego miejsca prowadzenia działalności
Sprawa dotyczyła brytyjskiej spółki holdingowej działającej w branży turystycznej. Przedmiotem jej działalności jest sprzedaż pakietów wakacyjnych oraz organizacja zakwaterowania dla firm turystycznych. Spółka nie posiada w Polsce oddziału ani przedstawicielstwa, niemniej jednak wynajmuje biuro i zatrudnia ok. 100 pracowników. Polskie biuro świadczy usługi wsparcia typu call-center, obsługi odwołanych lotów oraz przetwarzania danych.
W związku z działalnością polskiego biura Spółka nabywa szereg usług i towarów związanych bezpośrednio z jego funkcjonowaniem (najem, sprzątanie biura, media, materiały biurowe, etc.). Pojawiły się wątpliwości na jakich zasadach Spółka powinna odzyskać podatek naliczony wynikający z faktur zakupowych otrzymanych od polskich kontrahentów. Kluczowe stało się prawidłowe określenie, czy Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, czy może jednak miejsca takiego nie ma, co skutkowałoby możliwością odzyskania VAT poprzez złożenie stosownego wniosku w państwie siedziby.
W interpretacji z dnia 29 lipca 2015 r. (nr IPPP3/4512-436/15-2/JF) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że obecność Spółki na terenie Polski ma charakter stały i jest istotną częścią prowadzonej działalności gospodarczej. W rezultacie, wypełnione jest kryterium stałości prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium kraju o której mowa w art. 11 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011, a Spółka jest uprawniona do ubiegania się o zwrot podatku wynikającego z faktur zakupowych dopiero po uprzednim zarejestrowaniu się na potrzeby VAT w Polsce.
Usługi doradcze rozliczane w formie abonamentu podlegają opodatkowaniu VAT
Na podstawie: www.eur-lex.europa.eu
Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrokiem z dnia 3 września 2015 r. (sprawa C-463/14)
Trybunał odpowiedział na pytanie skierowane przez bułgarski sąd, który miał wątpliwości, czy pomoc firmy doradczej rozliczana w formie abonamentu stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.
W przedmiotowej sprawie bułgarska spółka zakontraktowała usługi doradztwa, w tym finansowego i prawnego, u czterech firm doradczych. Kontrahenci zobowiązali się być do dyspozycji spółki w szerokim zakresie godzin, nawet przez siedem dni w tygodniu. W zamian spółka płaciła im wynagrodzenie ryczałtowe za każdy tydzień współpracy.
Taki model rozliczania zakwestionowały bułgarskie organ podatkowe, wskazując na wątpliwości, czy w takim modelu współpracy można w ogóle mówić o świadczeniu usług na gruncie VAT, gdyż możliwe jest, że w ramach abonamentu nie zostanie wykonana żadna usługa, co miało być w rozumieniu organu konieczne od odliczenia podatku. W związku z powyższym, organy podatkowe odmówiły spółce odliczenia VAT z faktur wystawionych przez kontrahentów.
Trybunał orzekł, że firmy doradcze świadczą na rzecz spółki opodatkowane usługi podlegające opodatkowaniu, a więc ona sama ma prawo do odliczenia VAT. Powołał się przy tym na wyroki w podobnych sprawach (m.in. C-174/00 i C-151/13) w których wskazywał, że wystarczająca przesłanka do uznania że doszło do świadczenia usługi to umowa stron określająca ryczałtową płatność w zamian za pozostawanie drugiej strony w gotowości, niezależnie od wyniku.
Samochód służbowy do celów prywatnych – przełomowy wyrok w sprawie ZUS
Na podstawie: www.orzeczenia.warszawa.so.gov.pl
Sąd Okręgowy w Warszawie: udostępnianie pracownikom samochodu służbowego do celów prywatnych może podlegać wyłączeniu z podstawy wymiaru składek ZUS.
Sąd Okręgowy w Warszawie wydał przełomowy wyrok (sygn. akt XIV U 933/15 z dnia 24 czerwca 2015 r.) w sprawie użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych. Potwierdza on, że korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych może zostać zupełnie wyłączone z podstawy wymiaru składek ZUS.
Kwestia ozusowania użytkowania samochodu służbowego po godzinach nie jest jednoznacznie określona, a ZUS w swych decyzjach (m. in. DI/100000/43/76/2015/ z dnia 5 lutego 2015 r.) stoi na stanowisku, że wartość świadczenia związanego z udostępnianiem pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych, w części finansowanej przez pracodawcę, należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
ZUS uważa, że wartość nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych określona w art. 12 ust. 2a Ustawy PIT, każdorazowo powinna być uwzględniania w podstawie wymiaru składek. Ponadto ZUS zaznacza, że świadczenie użytkowania samochodu pracodawcy do celów prywatnych nie mieści się w zakresie wyłączenia, które przewiduje § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe – przepis ten stanowi, że wyłączone z podstawy wymiaru składek jest korzystanie z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, o ile korzystanie to wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu.
Sąd Okręgowy w Warszawie, w uzasadnieniu do ww. wyroku, zaprzeczył sposobowi w jaki ZUS interpretuje § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia. Sąd uznał, że z „podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zwolnione są korzyści pracownika polegające na używaniu samochodu służbowego do celów prywatnych, pod warunkiem, że prawo do nich wynika z ogólnych przepisów obowiązujących w zakładzie pracy. Jeżeli natomiast wykorzystywanie samochodów służbowych w czasie prywatnym następuje tylko na podstawie zapisów znajdujących się w indywidualnych umowach o pracę, wówczas jest świadczeniem stanowiącym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.”
To niewątpliwie przełomowy wyrok, który może przynieść korzyść podatnikom, w postaci oszczędności w składkach ZUS. Warto zastanowić się nad zmianami w regulaminie użytkowania samochodów służbowych, aby zoptymalizować koszty związane z ZUS – w tym celu zachęcamy do kontaktu z naszymi specjalistami.
Niniejsza publikacja została sporządzona z najwyższą starannością, jednak niektóre informacje zostały podane w formie skróconej. W związku z tym artykuły i komentarze zawarte w „Newsletterze” mają charakter poglądowy, a zawarte w nich informacje nie powinny zastąpić szczegółowej analizy zagadnienia. Wobec powyższego Grant Thornton nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek straty powstałe w wyniku czynności podjętych lub zaniechanych na podstawie niniejszej publikacji. Jeżeli są Państwo zainteresowani dokładniejszym omówieniem niektórych kwestii poruszonych w bieżącym numerze „Newslettera”, zachęcamy do kontaktu i nawiązania współpracy. Wszelkie uwagi i sugestie prosimy kierować na adres jacek.kowalczyk@pl.gt.com.
Audyt – Podatki – Outsourcing – Konsulting
Member of Grant Thornton International Ltd
