Czyn zabroniony jest to zachowanie o znamionach określonych w kodeksie karnym skarbowym, chociażby nie stanowiło ono przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. Czym jest wykroczenie skarbowe?
Wykroczenie skarbowe jest to czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia
w czasie jego popełnienia. Wykroczeniem skarbowym jest także inny czyn zabroniony, jeżeli kodeks tak stanowi.
Karą za wykroczenia skarbowe jest zatem kara grzywny określona kwotowo.
Kara grzywny może być wymierzona w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia, chyba że kodeks stanowi inaczej.
Sprawdź Kontrola i postępowanie podatkowe Grant Thornton
Środkami karnymi są:
- dobrowolne poddanie się odpowiedzialności;
- przepadek przedmiotów (może zostać orzeczony tytułem środka zabezpieczającego);
- ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów.
W przypadku wykroczenia skarbowego karę grzywny można nałożyć:
- mandatem karnym – w granicach nieprzekraczających podwójnej wysokości minimalnego wynagrodzenia;
- wyrokiem nakazowym – w granicach nieprzekraczających dziesięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia.
Okolicznościami wpływającymi na wymiar kary grzywny (jej wysokość) są stosunki majątkowe i stosunki rodzinne sprawcy, jego dochody i możliwości zarobkowe.
Ponieważ do ścigania wykroczeń skarbowych ma zastosowanie kodeks postępowania karnego, możliwe jest zatrzymanie osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia skarbowego. Na poczet orzeczonej kary grzywny sąd zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny karze grzywny w wysokości od jednej pięćsetnej do jednej pięćdziesiątej górnej granicy ustawowego zagrożenia karą grzywny.