Organy podatkowe domagają się, aby podatnicy, dokonując transakcji nabycia i sprzedaży towarów, weryfikowali swoich kontrahentów – najlepiej jeszcze kontrahentów swoich kontrahentów – szczególnie w przypadku handlu towarami wrażliwymi. Jeśli bowiem zostanie stwierdzone, że podatnik wiedział lub mógł wiedzieć o oszustwie, to pozbawienie podatnika prawa do odliczenia podatku VAT jest dla organów oczywiste.
Jak stwierdził NSA – w jednym z ostatnio opublikowanych na stronach www. rozstrzygnięć [1]- specyfika VAT wymaga, aby analiza okoliczności przedmiotowych sprawy dotyczących podatnika i jego zachowania, była czyniona w odniesieniu do poszczególnych transakcji z konkretnymi kontrahentami. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem wyraźnie, że nie ma odpowiedzialności zbiorowej podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw. Taki sposób myślenia byłby niebywale krzywdzący dla podmiotów, które nieświadomie zostały wciągnięte w tego typu proceder i może doprowadzić w istocie do upadłości wielu rzetelnych firm.
Oszustwa karuzelowe
Oznacza to, że w przypadku oszustwa karuzelowego każda transakcja powinna być rozpatrywana per se, a charakteru danej transakcji w łańcuchu dostaw nie mogą zmienić wcześniejsze lub późniejsze wydarzenia. Jeśli więc nabycie, jak i dostawa same w sobie nie stanowiły oszustwa podatkowego, nie zostały dokonane w celu nadużycia przepisów podatkowych, nie można pozbawić podatnika uprawnienia do odliczenia podatku VAT. Pozbawienie prawa do odliczenia wymaga wykazania na podstawie obiektywnych przesłanek, że podatnik wiedział lub przy dołożeniu należytej staranności powinien był wiedzieć, że na wcześniejszym etapie obrotu doszło do oszustwa w zakresie podatku VAT. W przedmiotowym wyroku NSA bardzo krytycznie ocenił wnioskowanie zarówno organów podatkowych, jak i sądu pierwszoinstancyjnego, który „ograniczył się jedynie do aprobowania stanowiska organu podatkowego i uczynił to w sposób nader ogólnikowy, posługujący się stwierdzeniami lecz nie odnoszącymi się do okoliczności faktycznych sprawy, natomiast nie odniósł się do argumentów Skarżącego w tym dotyczących posiadania określonej dokumentacji.”