Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Ulga mieszkaniowa także na kolejne mieszkanie
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query
Wyrok NSA z 17 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1053/15
Przedmiotem sporu podatnika z organem podatkowym było rozstrzygnięcie kwestii, czy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w mieszkaniu, przeznaczony następnie na nabycie lokali mieszkalnych, które po nabyciu będą wynajmowane. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy PIT wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli przeznaczone zostaną na własne cele mieszkaniowe nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.
Zdaniem organu podatkowego warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że były to jego własne cele mieszkaniowe. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest dążenie, aby w tym nowym lokalu zamieszkać. Wyrażenie „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania w znaczeniu przedmiotowym. A zatem, zdaniem Organu, wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia udziału w mieszkaniu na nabycie lokali mieszkalnych, nie w celu zamieszkania w nich, lecz w celu ich wynajmowania i uzyskiwania z tego tytułu przychodu z najmu, nie spełnia warunku zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 Ustawy PIT.
Naczelny Sąd Administracyjny nie zgodził się ze stanowiskiem organu podatkowego i utrzymał w mocy korzystny dla podatnika wyrok. W ocenie NSA przepisy nie stoją na przeszkodzie, by skorzystać ze zwolnienia jeżeli podatnik nabędzie więcej niż jedno mieszkanie i następnie przeznaczy je na wynajem. Ustawodawca nie wskazuje w jaki sposób mieszkanie ma być wykorzystywane, a jedynie na co przeznaczane są środki ze zbycia lokalu mieszkalnego.
Tymczasowy pawilon to nie budowla
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query
Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 1328/16
WSA w Gliwicach potwierdził, że hala namiotowa stanowiąca tymczasowy obiekt budowlany nie jest żadną z budowli wprost wymienionych w przepisach prawa budowlanego, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Uzasadniając swoje stanowisko WSA powołał się na wyrok TK z dnia 13 września 2011 r. o sygn. akt P 33/09, w którym rozstrzygnięto, że za budowle można uznać jedynie:
– budowle wymienione przepisach ustawy Prawo budowlane lub w załączniku do niej, będące wraz z instalacjami i urządzeniami obiektem budowlanym
– urządzenia techniczne scharakteryzowane w art. 3 pkt 9 ustawy – Prawo budowlane lub w innych przepisach tej ustawy albo w załączniku do niej, co – jeżeli omawiane urządzenia nie zostały wskazane expressis verbis – wymaga wykazania, że zapewniają one możliwość użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z jego przeznaczeniem, z wyłączeniem jednak: 1) urządzeń budowlanych związanych z obiektami budowlanymi w postaci budowli w rozumieniu ustawy – Prawo budowlane, które to obiekty budowlane nie dają się zakwalifikować jako budowle w ujęciu u.p.o.l.; oraz 2) urządzeń budowlanych związanych z obiektami budowlanymi w postaci obiektów małej architektury, przy zastrzeżeniu, że urządzeniami budowlanymi w rozumieniu ustawy
Powyższe pozwoliło WSA dojść do wniosku, że skoro pawilon handlowy, stanowiący tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu Prawa budowlanego, niepołączony trwale z gruntem, nie został expessis verbis wymieniony w art. 3 pkt 3 tej ustawy, a także nie jest on kwalifikowany jako budowla (a nie jako tymczasowy obiekt budowlany) w innych przepisach tej ustawy, czy w załączniku do niej, to nie ma podstaw do objęcia go podatkiem od nieruchomości. Jakkolwiek bowiem w orzecznictwie sądowym dopuszcza się opodatkowanie obiektów o przeznaczeniu, cechach i parametrach technicznych porównywalnych do obiektów wprost wskazanych w analizowanej definicji, sytuacja taka nie miała miejsca w niniejszej sprawie.
NSA w sprawie opodatkowania nieruchomości po śmierci współmałżonka
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query
Uchwała NSA z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17
Składowi siedmiu sędziów NSA przedstawiono do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości: „Czy według art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy PIT źródłem przychodu jest również odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa nabytych do majątku wspólnego, w przypadku gdy zbycie ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym na podstawie dziedziczenia nastąpiło nabycie przez małżonka pozostałego przy życiu udziału w nieruchomości lub w prawie nabytych do majątku wspólnego, ponad własny udział po ustaniu wspólności majątkowej na skutek śmierci drugiego z małżonków, w sytuacji gdy od nabycia nieruchomości lub prawa przez obojga małżonków do majątku wspólnego minęło pięć lat?”.
Po rozpatrzeniu sprawy NSA uznał, że dlla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a – c ustawyPIT nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.
Dotychczas linia orzecznicza była w tym zakresie niejednolita, co powodało, że jedni podatnicy płacili podatek od nabytego udziału w nieruchomości, a inni uzyskawszy korzystne orzeczenie, byli z obowiązku płacenia podatku wyłączeni. Korzystna dla podatników uchwała NSA kończy spory i przesądza, że nabycie następuje tylko raz w momencie wybudowania lub nabycia nieruchomości.
Podzielona płatność już od 1 stycznia 2018 r.
https://legislacja.rcl.gov.pl
Projekt z dnia 12 maja 2017 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw
Mechanizm podzielonej płatności, zgodnie z założeniami ustawodawcy, ma zacząć obowiązywać od 1 stycznia 2018 r. W myśl nowych regulacji, podatnik który otrzymał fakturę z wykazaną kwotą podatku będzie mógł zadecydować czy za nabyte towary i usługi dokona podzielonej płatności, tj. zapłata odpowiadająca wartości sprzedaży netto będzie płacona przez nabywcę na rachunek bankowy dostawcy towarów lub usługodawcy, a pozostała zapłata odpowiadająca kwocie podatku VAT, będzie płacona na rachunek VAT, czyli specjalne konto, na którym będą gromadzone środki pieniężne z tytułu zapłaty dostawcy podatku VAT wskazanego w otrzymanej fakturze.
Podatnik, który skorzysta z mechanizmu podzielonej płatności będzie mógł skorzystać z określonych przywilejów. Wobec podatników stosujących podzieloną płatność nie będzie można zastosować dodatkowych sankcji z Ustawy VAT, nie będą miały zastosowania przepisy o solidarnej odpowiedzialności oraz w pewnych przypadkach nie będzie możliwości nałożenia na podatnika sankcyjnej stawki odsetek. Ponadto jeżeli zapłata zobowiązania podatkowego z tytułu podatku następuje z rachunku VAT w terminie wcześniejszym niż termin określony dla zapłaty podatku, kwotę zobowiązania podatkowego obniża się o kwotę wyliczoną według określonego wzoru.
Nowe rozwiązania wiążą się także z ograniczeniem możliwości dysponowania środkami na specjalnym rachunku VAT. Zwrot podatku na konto firmowe będzie mógł być dokonany tylko na pisemny, uzasadniony wniosek podatnika, w terminie 90 dni od dnia jego otrzymania przez naczelnika urzędu skarbowego. Naczelnik może nie wyrazić zgody jeżeli:
– podatnik posłużył się nierzetelną fakturą
– w ciągu 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku uczestniczył w nierzetelnym rozliczaniu podatku w celu odniesienia korzyści
majątkowej
– zachodzi uzasadniona obawa, że zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku nie zostanie
wykonane
– wobec podatnika toczy się w zakresie podatku inne postępowanie podatkowe lub jest
prowadzona kontrola podatkowa lub kontrola celno-skarbowa.
