W związku z rosnącym zainteresowaniem organów podatkowych obszarem cen transferowych oraz implementacją nowych przepisów w tym obszarze w dniu 01.01.2017 r., eksperci z Zespołu Cen Transferowych Grant Thornton uruchamiają newsletter, w ramach którego regularnie będą komentowane bieżące zmiany w przepisach oraz ich znaczenie dla podatników, interpretacje organów podatkowych oraz wyroki sądów administracyjnych. Treści prezentowane w newsletterze mają zapewnić wsparcie w procesie zarządzania ryzykiem podatkowym w obszarze cen transferowych.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13.10.2016 roku sygn. II FSK 2288/14
W analizowanym wyroku NSA m.in. uznał, iż stosowanie stawki sankcyjnej 50%, przewidzianej w sytuacjach doszacowania dochodu podatnikowi w wyniku stosowania cen nierynkowych oraz braku stosownej dokumentacji podatkowej (na podstawie art. 19 ust. 4 Ustawy CIT), w przypadku analizowanej sprawy nie znajduje zastosowania z uwagi na fakt, że decyzja wydana na podstawie art. 19 ust. 4 Ustawy CIT ma charakter decyzji konstytutywnej i musi zostać doręczona podatnikowi przed upływem 3 lat od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy (art. 68 § 1 o.p.), natomiast w analizowanej sprawie termin decyzji został przekroczony.
Mając na uwadze powyższe stanowisko NSA w analizowanej sprawie należy uznać, że stawka sankcyjna 50% ma zastosowanie jedynie przez 3 lata licząc od ostatniego dnia roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Jednocześnie, w przypadku braku możliwości zastosowania stawki 50%, z uwagi na przekroczony termin wydania decyzji, organ podatkowy może zastosować podstawową stawkę podatkową 19% niezależnie od tego, czy podatnik posiada dokumentację podatkową.
Pełna treść wyroku dostępna jest na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E099F36E3D
Sprawdź Ceny transferowe Grant Thornton
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9.12.2016 roku, sygn. II FSK 3887/14
Spór pomiędzy podatnikiem a organami podatkowymi w analizowanym wyroku sprowadzał się do tego, jak należy oceniać umowę „cash poolingu” na gruncie ustawy CIT i tego, czy podmiot będący stroną takiej umowy jest zobligowany do sporządzenia dokumentacji podatkowej przewidzianej art. 9a Ustawy CIT dla takiej umowy.
NSA wskazał, że “faktycznym celem takiej umowy jest udostępnianie środków pieniężnych pomiędzy podmiotami z grupy oraz osiąganie przez te podmioty korzyści w postaci odsetek. Jest to zatem rodzaj pożyczek udzielanych pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w tym systemie”. Konsekwencją takiej interpretacji umowy cash poolingu jest to, że w ramach zawartej umowy jej uczestnicy dokonują transakcji, w rozumieniu art. 9a ust. 1 Ustawy CIT. A w przypadku przekroczenia ustawowego limitu wartości transakcji realizowanej z podmiotem powiązanym, podatnicy uczestniczący w takiej strukturze będą zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla takich transakcji.
Należy zauważyć, że na temat umów „cash poolingu” w kontekście obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej w ostatnim czasie wielokrotnie wypowiadał się Naczelny Sąd Administracyjny np. w wyrokach o sygn. II FSK 3377/14, II FSK 3326/14, II FSK 3074/14, II FSK 3068/14, II FSK 2914/15, II FSK 2799/14, II FSK 3163/14 wskazując, że dany rodzaj transakcji odpowiada charakterem umowie pożyczki i należy dla takiej umowy sporządzać dokumentację podatkową.
Należy uznać, że dla analizowanego stanu faktycznego występuje już ugruntowana linia orzecznicza w tym zakresie i rekomendowane jest sporządzenie dokumentacji podatkowej dla omawianych umów.
Pełna treść wyroku dostępna jest na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8DB2FC95D7
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 1.02.2017 roku, sygn. I SA/Bk 978/16
W analizowanym stanie faktycznym Wojewódzki Sąd Administracyjny zgodził się z organem podatkowym w kwestii prawidłowości zastosowania procedury szacowania dochodu z uwagi na stosowanie przez podatnika cen nierynkowych. W szczególności należy zwrócić uwagę na następujące elementy analizy przeprowadzonej przez organy podatkowe, z którymi zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny:
- sprzedaż wyrobów gotowych poniżej kosztów ich wytworzenia (w wyniku wzrostu cen surowca), podczas gdy podmioty prowadzące działalność konkurencyjną realizują zyski, stanowi bezpośrednią przesłankę stosowania cen nierynkowych przez podatnika;
- nie równomierne rozłożenie ryzyk pomiędzy strony transakcji (w efekcie których ryzyko wzrostu cen surowców przypadało na sprzedającego) przy dobrej koniunkturze oraz trendzie wzrostu surowca oznaczało świadomą rezygnację z zysków przez podatnika;
- istotne zdaniem Sądu jest również to, że podatnik angażował we wzajemnej współpracy z podmiotem powiązanym zdecydowanie więcej aktywów, a tym samym mógł oczekiwać zysków co najmniej na podobnym poziomie jak podmiot powiązany uczestniczący w transakcji, o ile nie większych;
- podatnik w transakcjach z podmiotem powiązanym miał ustalony 30-dniowy termin płatności, który odpowiadał terminom płatności stosowanym przez podmioty prowadzące działalność konkurencyjną, natomiast w rzeczywistości płatności realizowane były z 96-dniowym terminem płatności. W konsekwencji Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że podmiot ten korzystał nieodpłatnie ze środków finansowych spółki.
Pełna treść wyroku dostępna jest na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/AFB128B26A
AUTOR: Ewa Cygan, Doradca, Zespół Cen Transferowych