Pomimo, iż w tym zakresie wydana została uchwała w składzie siedmiu sędziów przez NSA w dniu 24 czerwca 2014 roku (sygn. akt I FPS 2/13) oraz interpretacja ogólna przez Ministra Finansów w dniu 31 marca 2014 roku (nr PT10/033/5/133/WLI/14/RD 30577), to organ podatkowy nie wycofał złożonej skargi na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i nie zmienił swojego stanowiska w sprawie. Co ciekawe, sprawa była rozpatrywana przez WSA w Poznaniu dwukrotnie – za każdym razem sąd pierwszej instancji uchylał interpretację organu podatkowego.
W uzasadnieniu ustnym wyroku NSA wskazał, że w rozstrzyganej sprawie istotne jest to, że została już w tym zakresie wydana uchwała przez NSA, która jest wiążąca dla wszystkich składów orzekających. Ponadto, sąd zwrócił uwagę Ministrowi Finansów, że postępuje niekonsekwentnie, prezentując stanowisko wbrew tezom zawartym w wydanej przez niego interpretacji ogólnej. Z uzasadnienia ustnego wynika również, a skład orzekający podczas rozprawy badał to wnikliwie, że konieczne jest jednak weryfikowanie indywidualnie w każdym przypadku sposobu połączenia zabudowy z konstrukcją budynku w kontekście oceny trwałości tego połączenia. Mamy nadzieję, że wskazówki takie znajdą się w uzasadnieniu pisemnym. Gratulujemy wygranej spółce Komandor Wielkopolska SA, którą Grant Thornton mógł wspierać jako pełnomocnik podczas sporu z Ministrem Finansów. Sygn. akt I FSK 843/13, I FSK 844/13, I FSK 849/13