Noclegi pracowników delegowanych sfinansowane przez pracodawcę od lat wzbudzają wątpliwości podatkowe. Organy, w oparciu o często cytowany w kontekście nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód pracownika wyrok Trybunału Konstytucyjnego, rozstrzygały niejednolicie – początkowo korzystnie dla podatników, w tym roku już, przeważnie, negatywnie. Sprawa trafiła w końcu przed Naczelny Sąd Administracyjny, który orzekł na korzyść podatników i uznał, że nocleg dla pracownika oddelegowanego nie jest przychodem.
Kluczowy wyrok Trybunału Konstytucyjnego
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, niemal od momentu opublikowania zaczął stanowić podstawę oceny uznania wartości danego świadczenia za podlegający opodatkowaniu przychód z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1
Zgodnie z ww. wyrokiem za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:
- po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
- po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
- po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Co znamienne, aby uznać dane świadczenie za przychód pracownika, powyższe warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niespełnienie choćby jednego nie pozwala rozpoznać u pracownika przychodu.