Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Amortyzacja w leasingu zwrotnym
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej z 29 września 2017 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.222.2017.1.MST
Spółka sprzedała należącą uprzednio do niej nieruchomość (udział w prawie współwłasności budynków i urządzeń stanowiących odrębne nieruchomości oraz udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu) na rzecz leasingodawcy i zawarła z nim jednocześnie umowę leasingu zwrotnego – umowa leasingu została zawarta na okres 120 miesięcy. Po upływie okresu, na który została zawarta umowa leasingu, podjęto decyzję o wykupie nieruchomości za za cenę ustaloną w umowie.
Spółka chciała wiedzieć, czy będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej składników majątku wchodzących w skład nieruchomości, ustalonej w wysokości ceny zakupu tych składników majątku, wskazanej w umowie dokumentującej wykup nieruchomości z leasingu, powiększonej o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Zdaniem Spółki zostają spełnione przesłanki do tego, aby budynki i urządzenia wchodzące w skład nieruchomości były przedmiotem amortyzacji – przede wszystkim, są one wykorzystywane (nieprzerwanie już od czasu zanim została sprzedana na rzecz leasingodawcy) w celach związanych z działalnością gospodarczą Spółki – jako siedziba i miejsce, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Nieruchomość jest kompletna i zdatna do użytku – budynki i urządzenia są ukończone i spełniają swoje funkcje użytkowe. Spółka zamierza wykorzystywać nieruchomość po jej nabyciu w prowadzonej działalności przez okres przynajmniej roku. W związku z tym, brak jest przeszkód, aby wykupioną nieruchomość traktować jako środek trwały Spółki.
Nie każde szkolenie w kosztach podatkowych
Wyrok NSA z 5 września 2017 r. sygn. akt II FSK 2194/15
Podatnik – osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą – zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatek wynikający z faktury wystawionej przez organizatora wyjazdu na Kubę, w którym Skarżący uczestniczył. W fakturze tej określono rodzaj nabytej przez Skarżącego usługi jako „specjalistyczne szkolenie językowe dla lekarzy stomatologów”, skorygowaną następnie notą korygującą jako „specjalistyczne szkolenie językowe dla lekarzy ginekologów”. Z materiałów organizatora wynikało, że impreza miała charakter objazdowy, czyli polegający się na przemieszczaniu się po Kubie do kolejnych miejsc, połączonym z ich zwiedzaniem, a następnie miał miejsce kilkudniowy pobyt w miejscowości V. Program przewidywał także codzienne dwugodzinne szkolenie obejmujące półgodzinny wykład (teoria) oraz półtoragodzinne ćwiczenia (praktyka).
Zdaniem NSA, organy podatkowe, a także Sąd pierwszej instancji, prawidłowo uznały, iż w istocie chodziło tu nie o szkolenie językowe, lecz o imprezę (wycieczkę) o charakterze turystyczno-wypoczynkowym. Ujęcie w niej także elementu szkolenia językowego, czy to, jak należy sądzić, ze względów marketingowych (u organizatora), czy też, jak niniejsza sprawa wskazuje, ze względów podatkowych (po stronie uczestników), połączone z wydaniem stosownego certyfikatu, w niczym istoty tej nie zmienia.
Liczy się bowiem rzeczywisty charakter nabywanego świadczenia, a nie to – jak zostanie ono nazwane w fakturze wystawionej przez organizatora wyjazdu czy też w jego ofercie handlowej. Słusznie więc stwierdziły organy podatkowe, co zostało także zaakceptowane przez Sąd pierwszej instancji, że zakwestionowany wydatek, w całości zakwalifikowany przez Skarżącego do kosztów uzyskania przychodów, w zasadniczej mierze dotyczył elementów innych niż szkolenie i jako taki nie mógł być oceniony jako mający na celu osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie źródła przychodów u Skarżącego, w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.
VAT z faktury jeszcze niezarejestrowanego podatnika
Odpowiedź z dnia 18 października 2017 r. na interpelację nr 15666 w sprawie faktur VAT wystawianych przez przedsiębiorców oczekujących na wpis do rejestru podatników VAT
W interpelacji poselskiej wskazano, że przedsiębiorcy skarżą się na niemożność dokonywania transakcji, ponieważ kontrahenci kupujący towar lub usługi nie mogą odliczyć podatku VAT z wystawionych faktur przez przedsiębiorców oczekujących na wpis do rejestru podatników VAT.
Pan Paweł Cybulski, Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, wskazał, że czas trwania procedury weryfikacyjnej w znacznej mierze jest zależny od rzetelności danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R. W przypadkach, gdy dane wynikające z dokumentów nie budzą wątpliwości, proces rejestracji jest krótszy. Istotną okolicznością skrócenia procesu weryfikacyjnego jest utrzymanie kontaktu z organem podatkowym i szybkie przekazanie informacji, o które zwraca się organ skarbowy. Czynności weryfikacyjne prowadzone przez urzędy mogą być wykonywane podczas realizacji innych zadań w danym regionie. Niemniej wychodząc naprzeciw oczekiwaniom podatników Ministerstwo Finansów skierowało do podległych organów zalecenie zintensyfikowania działań prowadzonych w procesie rejestracyjnym.
Brak zarejestrowania dostawcy towaru/usługodawcy jako podatnika VAT czynnego w związku z realizacją procesu rejestracji, jako taki nie pozbawia nabywcy towaru/usługi prawa do odliczenia podatku naliczonego (z czym koresponduje obowiązek podmiotu spełniające przesłanki do uznania go za podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, co do zasady do wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w ustawie). Jednocześnie jednak nabywca towarów w przypadku pojawiających się wątpliwości odnośnie kontrahenta (gdzie brak rejestracji kontrahenta stanowi istotną okoliczność, która powinna być wzięta pod uwagę) powinien zachować szczególną ostrożność i przedsięwziąć wszystkie działania, jakich można od niego racjonalnie oczekiwać, w celu upewnienia się, że dokonywana przez niego transakcja nie prowadzi do udziału w przestępstwie podatkowym. Jeżeli w wyniku dokonanej weryfikacji podatnik-nabywca ustali, że dokonujący dostawy towaru/usługodawca nie jest wiarygodny, nie powinien dokonywać transakcji.
Prawo do odliczenia podatku VAT, gdy sprzedawca nieaktywnym podatnikiem
wyrok TSUE z dnia 19 października 2017 r. w sprawie C 101/16
Spółka, w której sprawie toczył się spór twierdziła, że aby móc skorzystać z prawa do odliczenia VAT, wystarczy spełnić przesłanki przewidziane w art. 178 dyrektywy 2006/112. To, że kontrahent został uznany za nieaktywny od dnia 7 października 2010 r. i wykreślony z rejestru podatników VAT począwszy od dnia 1 listopada 2010 r. z powodu niezłożenia wymaganych przez ustawę deklaracji podatkowych, nie może mieć wpływu na prawo do odliczenia VAT. Rząd rumuński był innego zdania – uważał, że przeprowadzenie podstawowej weryfikacji przyszłych kontrahentów na stronie internetowej ANAF celem sprawdzenia, czy nie zostali oni uznani za „nieaktywnych podatników”, nie stanowi nadmiernego ciężaru dla podatników
Trybunał wskazał, że państwa członkowskie mogą ustanowić obowiązki inne niż te określone w dyrektywie, jeżeli uznają je za niezbędne do właściwego poboru VAT i zapobiegania przestępczości podatkowej. Niemniej przyjęte przez państwa członkowskie środki nie mogą wykraczać poza to, co konieczne do osiągnięcia takich celów. Środki te nie mogą wobec tego być wykorzystywane w sposób regularnie uniemożliwiający skorzystanie z prawa do odliczenia VAT i naruszający tym samym neutralność tego podatku.
Trybunał wielokrotnie orzekał, że organ nie może wymagać od podatnika dokonania kompleksowej i dogłębnej weryfikacji dotyczącej jego dostawcy, przenosząc w ten sposób na tego podatnika spoczywający na tym organie obowiązek przeprowadzenia działań kontrolnych.
W podsumowaniu wyroku stwierdzono, że Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak rozpatrywane w sprawie w postępowaniu głównym, na mocy którego podatnikowi odmawia się prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej z tego względu, że podmiot, który świadczył na jego rzecz usługę i wystawił z tego tytułu fakturę, na której wyraźnie zostały wskazane wydatki i podatek od wartości dodanej, został uznany przez organ podatkowy państwa członkowskiego za nieaktywny, przy czym to uznanie za nieaktywnego zostało opublikowane i jest dostępne na stronie internetowej dla wszystkich podatników w tym państwie, jeżeli owa odmowa prawa do odliczenia jest systematyczna i ostateczna oraz nie pozwala na przedłożenie dowodów na niepopełnienie przestępstwa podatkowego lub na brak utraty wpływów podatkowych.
Kolejne zmiany, aby podatnicy mogli pytać o kontrahentów
Projekt ustawy zmieniającej Ordynację podatkową – druk nr 1836
W Sejmie trwają prace nad projektem nowelizacji Ordynacji podatkowej, który zakłada m.in. możliwość uzyskania przez przedsiębiorcę informacji czy kontrahent wywiązuje się z obowiązków publicznoprawnych.
Podatnicy mają otrzymać prawo do występowania do właściwego urzędu o wydanie zaświadczenia dotyczącego kontrahenta, w którym znajdować mają się m.in. informacje o złożeniu lub niezłożeniu przez podatnika deklaracji albo innego dokumentu, do czego był zobowiązany na podstawie ustaw podatkowych, jak też o zaleganiu lub niezaleganiu w podatkach.
![Składki ZUS od wszystkich umów zlecenia od 2025 r.? [WYLICZENIA]](https://grantthornton.pl/wp-content/uploads/2024/01/view-through-the-glass-two-stockbrokers-in-formal-2023-11-27-04-53-37-utc.jpg)
