Wynagrodzenie za udostępnianie przestrzeni reklamowej jako przedmiot sporu
W rozstrzygnięciu zapadłym przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach, oś sporu koncentrowała się wokół tego, czy wynagrodzenie uzyskiwane tytułem udostępniania powierzchni reklamowej w internecie przez podmioty niemające na terytorium Polski siedziby lub zarządu, stanowi świadczenie podobne do usługi reklamowej, z której przychody objęte są opodatkowaniem u źródła.
W przedmiotowej sprawie, działalność skarżącej polegała na nabywaniu przestrzeni reklamowej na portalach internetowych od kontrahentów zagranicznych, celem odsprzedaży jej innym podmiotom. Spółka nie umieszczała reklam na tej przestrzeni, nie ingerowała w zamieszczane treści oraz nie świadczyła żadnych usług reklamowych. Usługi skarżącej stanowiły, jak sama wskazała, rodzaj pośrednictwa pomiędzy właścicielami portali/stron internetowych, a reklamodawcami.
Zgodnie ze stanowiskiem skarżącej, usługi nabywane nie mieszczą się w zakresie usług reklamowych ani nie zaliczają się do usług o podobnym charakterze. Odmiennego zdania był jednak organ podatkowy.
Google news
Bądź na bieżąco ze zmianami w prawie, podatkach i księgowości! Zaobserwuj nas w Wiadomościach Google
Usługi reklamowe, a podatek u źródła (WHT)
Przypomnijmy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych przez podatników, niemających na terytorium Polski siedziby lub zarządu, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% przychodów.
Tak więc, w przypadku płatności na rzecz podmiotów zagranicznych za usługi niematerialne, należy co do zasady:
- pobrać podatek w stawce określonej w Ustawie CIT, tj. w wysokości 20%, albo
- zastosować preferencje podatkowe wynikające z UPO zawartej między Rzeczpospolitą Polską a krajem, w którym odbiorca płatności posiada siedzibę. Z reguły płatności na gruncie UPO stanowią zyski przedsiębiorstw, które są opodatkowane w kraju siedziby odbiorcy należności.
Niemniej jednak należy każdorazowo przeanalizować zapisy odpowiedniej UPO mającej zastosowanie w danej sytuacji.
Aby móc zastosować preferencje UPO należy pozyskać certyfikat rezydencji podatkowej odbiorcy należności (aktualny na moment wypłaty należności) oraz dochować należytej staranności.
Jednakże, na początku ważne jest poprawne zidentyfikowanie transakcji pod względem obowiązków związanych z podatkiem u źródła. W przypadku potwierdzenia, iż transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, obowiązek zapłaty WHT nie powstaje.
Obowiązek podatkowy zdaniem Dyrektora KIS
Wracając jednak do opisywanej sprawy, organ podatkowy nie zgodził się ze skarżącą, wskazując, że należności wypłacane kontrahentom niemającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, związane z nabyciem przestrzeni reklamowej na portalach internetowych w celu ich dalszej odsprzedaży, mieszczą się w katalogu świadczeń objętych podatkiem u źródła. Swoją argumentację organ podatkowy oparł o wykładnie językową definicji reklamy zawartą w słowniku języka polskiego oraz o wykładnie zawartą w orzecznictwie unijnym.
Podatek u źródła z tytułu nabycia przestrzeni reklamowej – WSA w Gliwicach po stronie podatnika
Takie stanowisko organu podatkowego zostało uznane przez sąd za nieprawidłowe. Gliwicki sąd nie zgodził się ze stanowiskiem, iż wynagrodzenie za sporne udostępnianie powierzchni reklamowej w internecie to świadczenie podobne do usługi reklamowej, z której to przychody objęte są opodatkowaniem u źródła.
Poza wyjaśnieniem charakteru usług reklamowych i usług do nich podobnych, kluczowe w sprawie okazało się to, iż istota sporu ogniskowała się nie wokół kwestii czy w niniejszej sprawie występują usługi reklamowe jako takie, ale czy kontrahenci zagraniczni, czyli podmioty, które jedynie udostępniają przestrzeń w intrenecie, nie będąc zaangażowanymi w proces reklamy, są podmiotami świadczącymi usługi reklamowe lub świadczenia do tych usług podobne.
Jak wyjaśnił WSA w Gliwicach:
„Podmioty zagraniczne świadczą na rzecz Spółki usługę, która stanowi jedno z ogniw składających się na łańcuch zdarzeń prowadzących do emisji reklam. Z perspektywy klientów nabywających za pośrednictwem portalu Wnioskodawczyni dostęp do "przestrzeni reklamowej", działalność Spółki można uznać za usługę reklamową lub zbliżoną do usługi reklamowej. Jednak z perspektywy Spółki nie nabywa ona od podmiotów zagranicznych usługi reklamowej lub podobnej do usługi reklamowej.”
Istotne więc, w przedmiotowej sprawie okazało się to, że spółka nie nabywa od podmiotów zagranicznych usługi reklamowej lub świadczenia podobnego do usługi reklamowej, pomimo iż nabytą usługę wykorzystuje do działalności reklamowej. Ważna jest więc perspektywa świadczonej usługi przez właścicieli portali internetowych, których działalności sprowadza się jedynie do udostępnienia pewnej przestrzeni, na której działalność reklamową prowadzą inne podmioty.
W tym miejscu zgodzić się więc należy z tezą sądu, iż:
„Przychody z tytułu udostępniania powierzchni wirtualnej na cele reklamowe nie wiążą się ze szczególną aktywnością podatnika a bardziej z oddaniem składnika majątku do korzystania. Tego typu przychody należy więc kwalifikować jako przychody z umów podobnych do umów najmu lub dzierżawy.”
Podobne stanowisko można odnaleźć w judykaturze, m.in. w prawomocnym wyroku WSA w Krakowie o sygn. I SA/Kr 442/18 oraz w wyroku WSA w Krakowie o sygn. I SA/Kr 75/23.
Z uwagi na nieostre pojęcie „świadczeń o podobnym charakterze” zawarte w Ustawie CIT, prawidłowa klasyfikacja usług niematerialnych powoduje szereg wątpliwości interpretacyjnych. Ważna, w tym zakresie jest na początku m.in. dokładna analiza umowy z zagranicznym kontrahentem.
Jeśli w zawieranych przez Państwa transakcjach z kontrahentem zagranicznym, powstają wątpliwości odnośnie prawidłowej kwalifikacji i związanych z tym obowiązków w zakresie podatku u źródła, to serdecznie zapraszamy do kontaktu z nami.
AUTORZY: Gabriela Borowa i Patryk Kanigowski
