Minister Finansów przyznał rację pytającej Spółce, że jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od samochodów służbowych, które są wykorzystywane przez jej pracowników zarówno w celach służbowych, jak i w celach prywatnych.
W opisie stanu faktycznego Spółka wskazała, że posiada samochody osobowe, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec czego Spółka odlicza od wydatków z nimi związanych 50% kwoty VAT naliczonego. Samochody te zostały przydzielone do używania konkretnym osobom należącym do kadry kierowniczej Spółki i mają służyć przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Spółka zezwala na korzystanie z przydzielonych samochodów służbowych w celach prywatnych, niemniej użytek prywatny nie może w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji obowiązków służbowych. Z uwagi na zakres powierzonych pracownikom obowiązków wymaga się od nich dużej dyspozycyjności.
Często wykonują obowiązki służbowe poza siedzibą Spółki, udając się na nie bezpośrednio z miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania). Koszty bieżącej eksploatacji tych pojazdów, przez które Spółka rozumie: koszt paliwa, myjni, płynu do spryskiwaczy oraz kosmetyków samochodowych rozliczane są przy pomocy służbowych kart płatniczych/kredytowych.
Każdy wydatek związany z kosztem eksploatacyjnym można przypisać do danej karty służbowej, a tym samym do danego pracownika i przydzielonego mu samochodu służbowego. Pracownicy będą zobowiązani do odpowiedniego dbania o powierzone samochody a także będą składać oświadczenia (po upływie danego okresu rozliczeniowego), w których wskażą ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, ilość kilometrów przejechanych w miesiącu do celów prywatnych oraz ewentualnie wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych, które zostały poniesione wyłącznie dla celów prywatnych oraz potwierdzą fakt dokonywania w danym okresie jazd służbowych.
Argumenty przyjętego stanowiska
Spółka wskazała m.in. na przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c Ustawy CIT, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się m.in. odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Jej zdaniem norma zawarta w tym przepisie wskazuje, że środki trwałe, od których odpisy amortyzacyjne nie podlegają odliczeniu, to środki, z których podatnik nie czerpie korzyści ekonomicznych, gdyż:
- sam z nich nie korzysta w celach związanych z działalnością gospodarczą, a ponadto
- nie czerpie korzyści z ich oddania do używania innemu podmiotowi.
Natomiast w sytuacji przez nią przedstawionej pierwotną i główną rolą samochodów służbowych, mimo udostępnienia ich również do użytku prywatnego, jest jednak użytek służbowy. Co do zasady w każdym miesiącu używania, pojazdy te służą do wykonywania obowiązków służbowych, a ich użycie do celów prywatnych jest kwestią poboczną.
Udostępnienie samochodów służbowych do użytku prywatnego stanowi element niepieniężnego wynagrodzenia pracowników. Pracownik otrzymujący możliwość korzystania z pojazdu do celów prywatnych jest w ten sposób dodatkowo motywowany przez Spółkę do jeszcze lepszego wykonywania obowiązków służbowych. Nie można więc zdaniem Spółki uznać, że poprzez umożliwienie korzystania przez pracowników z samochodów służbowych w celach prywatnych nie osiąga ona korzyści związanych z jej działalnością gospodarczą.
Organ wydający interpretację uznał stanowisko Spółki za prawidłowe i korzystając z regulacji zawartej w art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Spółki.
Interpretacja indywidualna z 27.08.2015 r., nr IBPB-1-2/4510-170/15/MM wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
