Posiadanie certyfikatu rezydencji określonego podmiotu wraz z uzyskanymi od tego podmiotu w kolejnych latach podatkowych oświadczeniami złożonymi w formie pisemnej lub mailowej, stanowi podstawę uznania, iż płatnik jest w posiadaniu aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej tego podmiotu. Konieczność przedłożenia przez podatnika nowego certyfikatu rezydencji powstaje tylko w sytuacji, gdy w dotychczasowym certyfikacie dane o miejscu zamieszkania lub siedzibie podatnika utracą swoją aktualność.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie nie zgodził się z tezą organu podatkowego, który w wydanej interpretacji indywidualnej stwierdził, że Spółka będąc w posiadaniu pisemnego lub e-mailowego potwierdzenia przez tego podatnika braku zmiany danych wynikających z wcześniej dostarczonego certyfikatu rezydencji podatnika, na rzecz którego dokonuje wypłat należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 Ustawy CIT oraz 29 ust 1 Ustawy PIT, nie może stosować zwolnienia od podatku, bądź stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zdaniem organu podatkowego zwolnienie może być stosowane, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby tego podatnika dla celów podatkowych za okres, w którym dokonane zostały przedmiotowe wypłaty uzyskanym każdorazowo certyfikatem rezydencji. Warunek, o którym mowa w art. 26 ust. 1 zd. drugie Ustawy CIT i art. 29 ust. 2 Ustawy PIT zostanie spełniony, zgodnie z tezą organu podatkowego, tylko w momencie uzyskania przez Spółkę takiego certyfikatu. Z tą chwilą zostanie również udokumentowana kwestia prawidłowości wykonania przez Spółkę ciążących na niej obowiązków płatnika.
Jak wynika z powołanych przepisów prawa, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że zarówno na moment wydania tego dokumentu, bądź na okres w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ, bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat ten może zatem dotyczyć zarówno zaistniałych, tj. teraźniejszych (lub przeszłych stanów faktycznych), jak również przyszłych okoliczności faktycznych.
Sprawdź Interpretacje indywidualne Grant Thornton
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednak, że nie do zaakceptowania jest pogląd, że racjonalny ustawodawca przyjmując brzmienie przepisów art. 29 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 21 Ustawy PIT oraz art. 26 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 w zw. z art. 4a pkt 12 Ustawy CIT, wskazywał, że ważność certyfikatu rezydencji ogranicza się w czasie jedynie do dnia wydania (wystawienia) tego dokumentu. Takie rozumienie omawianych przepisów prawa (zaproponowane przez organ interpretacyjny) mogłaby prowadzić do ich wykładni ad absurdum. Przy skrajnie zawężającym ich stosowaniu, mogłoby to w praktyce oznaczać w ogóle brak możliwości skorzystania przez zainteresowanego z wydanego mu certyfikatu rezydencji.
„możliwe są zatem sytuacje, gdy w przypadku zmiany rezydencji podatkowej dokument ten w wyniku zmian utraci swoją aktualność, albo pozostanie aktualny przez wiele lat. Należy więc mieć na względzie obowiązki ciążące na płatniku, wynikające z treści art. 30 § 1 o.p., wymuszające konieczność weryfikowania możliwych zmian rezydencji podatkowej jego kontrahentów. Pogląd prawny przedstawiony powyżej należy uznać za ugruntowany w dotychczasowym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego.”
Wyrok z 27 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1563/12