Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Pomimo, iż strata podatkowa nie jest zobowiązaniem podatkowym, to jednak również przy prowadzeniu postępowań i wydawaniu decyzji należy uwzględniać przepisy Ordynacji podatkowej w zakresie przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Pomimo już utrwalonej linii orzeczniczej wskazującej, iż czasową granicą określenia straty jest ostatni rok, w którym podatnik będzie mógł rozliczyć stratę, bądź ostatni, w którym ją faktycznie rozliczył, co w praktyce sprowadzało się do tego, że wysokość straty była określana przez organy podatkowe nawet po upływie 5 lat od jej powstania – pełny skład Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego doszedł do przekonania, że „W świetle art. 70 § 1 i art. 208 § 1 oraz art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2005 r. po upływie terminu przedawnienia nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania podatkowego i orzekanie o wysokości zobowiązania podatkowego, które wygasło przez zapłatę (art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej)”. Oznacza to, po wnikliwej lekturze uzasadnienia do pojętej uchwały, że pięcioletni termin przedawnienia dotyczy wszelkich postępowań podatkowych. Niezależnie od tego, kto prowadzi postępowanie – organ podatkowy I instancji, czy też organ odwoławczy – po upływie terminu przedawnienia organy podatkowe nie mają możliwości prowadzenia postępowania, nawet w odniesieniu do wielkości straty.
Sprawdź Interpretacje indywidualne Grant Thornton
Przykładowo, jeżeli zobowiązanie w podatku dochodowym za 2008 r. przedawnia się z końcem 2014 r., a podatnik wykazał stratę, to jej wysokość może być rozstrzygnięta przez organy podatkowe w innej wysokości zasadniczo do końca 2014 r. Jeśli podatnik rozliczał stratę w kolejnych latach podatkowych, organ podatkowy weryfikując rozliczenia za te lata nie ma już możliwości dokonania zmiany w wielkości odliczenia straty.
Zauważamy, że szansę na pozytywne zakończenie spraw, w których organy podatkowe kwestionowały wysokość starty i wysokość jej odliczenia w kolejnych latach, mają ci podatnicy, których sprawy nie zakończyły się ostatecznym wyrokiem sądowoadministracyjnym, czy też ostateczną decyzją administracyjną.
Niestety podjęcie uchwały przez NSA nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania w sprawie zakończonej już decyzją ostateczną.
