Noclegi pracowników delegowanych są jednak przychodem

Pracownik delegowany z noclegiem jednak z przychodem

Minister Finansów z urzędu zmienił pozytywną interpretację indywidualną, zgodnie z którą zapewnienie pracownikowi oddelegowanemu zakwaterowania nie powoduje u niego powstania przychodu. W interpretacji zmieniającej z dnia 30 maja 2016 r., nr DD3.8222.2.62.2016.IMD, stwierdził że zakwaterowanie stanowi przychód. W konsekwencji pracodawca, jako płatnik zaliczek na PIT, powinien pobrać zaliczki na podatek, a za niepobrane odpowiadać.

Minister wyraził zdanie, że ,,w sytuacji, gdy pracodawca – mimo braku ciążącego na nim obowiązku nałożonego przepisami powszechnie obowiązującego prawa pracy – zapewni oddelegowanemu pracownikowi bezpłatny nocleg poprzez wynajęcie hotelu pracowniczego, pokoju hotelowego lub mieszkania (na cele zbiorowego lub indywidualnego zakwaterowania), to wartość tego świadczenia stanowi dla pracownika przychód z innych nieodpłatnych świadczeń”.

Wyrok Trybunału i interpretacja Ministra

Kwestię opodatkowania przychodów z nieodpłatnych świadczeń rozstrzygał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. Minister odniósł się do uzasadnienia wyroku i uznał, że wymagania do uznania za nieodpłatne świadczenie w nim wskazane są spełnione.

Podniósł, że charakter zatrudnienia pracownika delegowanego wymaga zakwaterowania poza miejscem zamieszkania i gdyby nie pracodawca, pracownik musiałby ponieść wydatek na zamieszkanie sam. Istnieje więc przysporzenie w postaci zaoszczędzenia wydatków u pracownika. Dobrowolności skorzystania ze świadczenia można, zdaniem Ministra, doszukiwać się w samym fakcie zatrudnienia się w charakterze pracownika delegowanego.

Warto dodać, że interpretacja dotyczy podmiotu działającego w branży budowlanej. Należy jednak przypuszczać, że podobne rozstrzygnięcia będą wydawane w stosunku do innych branż.

Minister nie jest odosobniony

Podobny pogląd zaprezentował Sąd Najwyższy w uchwale z 10 grudnia 2015 r., sygn. akt III UZP 14/15. Przedmiotem uchwały były składki na ubezpieczenia społeczne i noclegi pracowników mobilnych, niemniej jednak tezy uzasadnienia powtarzają się. Sąd uznał bowiem, że pracownik unika poniesienia wydatku, a pracodawca ponosi go mimo braku takiego obowiązku – nie istnieje podstawa prawna ku temu, a zakwaterowanie nie stanowi niezbędnego narzędzia pracy.

Zmieniona interpretacja indywidualna, podobnie jak pierwotna interpretacja, wiąże wyłącznie wnioskodawcę. Linia orzecznicza Naczelnego Sądu Administracyjnego pozostaje korzystna dla podatników. Zmiana może jednak zapowiadać nowe podejście organów podatkowych.