Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Ograniczenie kwoty płatności gotówkowych nie dotyczy weksli
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.375.2016.1.BS
Od 1 stycznia 2017 r. obowiązuje ograniczenie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków w tej części, w jakiej płatność, dotycząca transakcji z innym przedsiębiorcą, o wartości przekraczającej 15 000 PLN jest dokonywana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. Podatnik powziął wątpliwość, czy uregulowanie zobowiązania o wartości przekraczającej tę kwotę wekslem daje prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów.
Stanął na stanowisku, że tak – ograniczenie dotyczy wyłącznie „płatności”, która jest jedną z wielu prawnie dopuszczalnych metod regulowania należności. Oprócz tego możliwe jest uregulowanie zobowiązania w innej formie. Wskazał, że w przypadku wydania weksla „zawiera z wierzycielem porozumienie, na mocy którego zostaje on zwolniony z dotychczasowego zobowiązania do zapłaty należności za towar lub usługę w zamian za zaciągnięcie nowego zobowiązania do zapłaty kwoty wynikającej z wystawionego weksla. Dochodzi więc do odnowienia (nowacji), o którym mowa w art. 506 § 1 kodeksu cywilnego” i uregulowanie należności w takiej formie nie stanowi płatności, o której mowa w nowych przepisach. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydając interpretację indywidualną w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów uznał takie stanowisko za prawidłowe bez zastrzeżeń (odstąpił od uzasadnienia).
Wylewka betonu usługą budowlaną
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPP2.4512.946.2016.2.BW
Podatnik powziął wątpliwości, jak świadczona przez niego usługa połączona z dostawą towaru powinna zostać rozpoznana dla celów VAT. We wniosku o interpretację indywidualną wskazał, że wykonuje prace, w zakres których wchodzi m.in. przygotowanie placu budowy pod wjazd specjalistycznego sprzętu, wyprodukowanie na indywidualne zamówienie klienta określonej ilości betonu, transport tak wyprodukowanej masy betonowej na budowę wskazaną przez klienta, wypompowanie betonu do fundamentów przygotowanych przez klienta i wibrowanie (zagęszczanie) wypompowanej masy betonowej, tak, aby beton został zalany równomiernie bez pęcherzy powietrza.
Organ podatkowy przyznał, że jeżeli podatnik nie działa w charakterze podwykonawcy, jego wynagrodzenie nie jest objęte odwrotnym obciążeniem. Zastrzegł jednak, że świadczenie ma charakter kompleksowy z przeważającym elementem usługi, a w szczególności nie można z niej wyłączyć poszczególnych kosztów do odrębnej sprzedaży (np. samej dostawy betonu). W efekcie „w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie świadczył usługę betonowania jako podwykonawca na rzecz zarejestrowanego podatnika VAT, to należy przy opodatkowaniu tej usługi uwzględnić przepisy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy” nakazujące objęcie świadczonych usług odwrotnym obciążeniem VAT. Gdyby więc podatnik świadczył takie usługi jako podwykonawca, VAT z tego tytułu powinien rozliczyć nabywca.
Samochód pod domem pracownika także z pełnym odliczeniem VAT
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1200/15 oraz I FSK 1201/15
W precedensowych wyrokach, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi na wyroki wydane przez WSA we Wrocławiu z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 35/15 i I SA/Wr 36/15, uchylające niekorzystne interpretacje. Organ podatkowy w wydanych interpretacjach indywidualnych stwierdził, że dopuszczenie możliwości parkowania pojazdu pod mieszkaniem pracownika, niezależnie od podjętych środków ostrożności, powoduje, że wprowadzone przez zainteresowanego zasady nie mogą obiektywnie wykluczyć prywatnego użytku tych pojazdów. Nie dysponuje on więc prawem do odliczenia 100% VAT od wydatków na samochody.
WSA nie zgodził się z takim stanowiskiem. Wskazał, że „wnioskodawca podjął działania zmierzające do wyeliminowania możliwości używania samochodu na potrzeby inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą potwierdzające brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego pracownika. Okoliczności te to m.in. zamontowany system GPS, wprowadzenie regulaminu używania samochodów służbowych. Zainteresowany nadzoruje użytkowanie ww. samochodu wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Przejawia się to weryfikacją ewidencji przebiegu pojazdu, przez bezpośredniego przełożonego i użytkowaniem systemu GPS. Istnieje nadzór nad używaniem pojazdu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych w postaci GPS. Spółka dokłada należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych o czym świadczą ww. okoliczności”. W konsekwencji, pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu, dysponuje prawem do odliczenia VAT w całości.
Minister Finansów zaskarżył rozstrzygnięcia. NSA oddalił jednak skargi kasacyjne.
Pracownik z Ulgą B+R tylko z zapisem w umowie o pracę
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 stycznia 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.335.2016.2.EN
Do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wpłynął wniosek o interpretację indywidualną w przedmiocie odliczenia, o którym mowa w art. 18d Ustawy CIT (Ulga B+R). Podatnik wskazał, że prowadzi prace w zakresie opracowywania rozwiązań technologicznych (informatycznych) dla klientów z branży turystycznej i transportowej: linii lotniczych, przewoźników kolejowych, portów lotniczych, agencji turystycznych, hotelarzy oraz innych usługodawców operujących w dziedzinie turystyki i stanął na stanowisku, że prace takie stanowią działalność badawczo-rozwojową w świetle przepisów wprowadzających Ulgę B+R. W tym zakresie Organ podatkowy uznał stanowisko za prawidłowe.
Odmówił jednak prawa do uznania za wydatki kwalifikowane wynagrodzeń pracowników, którzy nie posiadali w umowach o pracę zapisu, że zostali zatrudnieni celem realizacji działalności badawczo-rozwojowej; uznał, że tacy pracownicy „nie zostali w istocie zatrudnieni w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej, opisanej w stanie faktycznym”. Organu podatkowego nie przekonało to, że podatnik zamierzał zawrzeć taką informację w opisie kart stanowisk pracy. Uznał, że przepisy dające prawo do obniżenia podstawy opodatkowania należy rozumieć zawężająco i skoro w momencie zatrudniania pracowników umowy nie zawierały postanowień, że są oni zatrudnieni celem wykonywania działalności badawczo-rozwojowej, ich wynagrodzenia nie stanowią wydatków kwalifikowanych.
Zwrot wydatków na hotel nie jest przychodem dla przedstawiciela handlowego
http://www.sejm.gov.pl
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 233/15
Pracodawca nie będzie zobowiązany do obliczania oraz pobierania zaliczek na podatek PIT od wydatków na hotel, gdy pracownik realizuje obowiązki służbowe. Koszty te nie będą stanowiły przychodu pracownika także w sytuacji, gdy przekroczą one ustawowy limit 500 PLN miesięcznie. Wydatki te nie mają związku z potrzebami osobistymi pracowników, a wyłącznie z celami służbowymi. Tak bowiem wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 233/15.
Sprawa dotyczyła przedstawicieli handlowych, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, którzy byli zobowiązani do osobistych wyjazdów do kontrahentów. Obszar wykonywania pracy przez handlowców był tak rozległy, że często nie mieli możliwości powrotu do miejsca zamieszkania. Spółka, będąca pracodawcą, zwracała pracownikom wydatki m.in. na noclegi w trasie, paliwo do samochodów służbowych, opłaty za przejazdy płatnymi autostradami. Spółka zwróciła się z pytaniem czy zwrot wymienionych kosztów stanowi przychód pracownika i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem PIT.
Minister Finansów stanął na stanowisku, że wymienione wydatki stanowią przychód pracownika. Zdaniem organu podatkowego zapewnienie pracownikowi noclegu (zwrotu kosztów za nocleg) nie można utożsamiać z obowiązkami pracodawcy związanymi z porządkiem w zakładzie pracy. Nie zgodził się z tym jednak WSA wskazując w orzeczeniu, że pracownik nie otrzymuje świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy PIT. Spółka jedynie zwraca pracownikowi wydatki ponoszone przez niego w jej interesie i na jej rzecz. Wyrok ten został potwierdzony przez NSA. Zdaniem Sądu „poniesione przez pracowników Spółki wydatki mają bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę. Na pewno wydatki te nie mają związku z potrzebami osobistymi pracowników, a wyłącznie z celami służbowymi”.
MF nie może odmówić wydania interpretacji w kwestii prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu
http://www.sejm.gov.pl
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 179/15
Sprawa dotyczyła Spółki, która ponosi wydatki na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów. Na podstawie art. 16 ust. 5 Ustawy CIT Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W związku z tym podatnik zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w kwestii, czy przedstawiony w stanie faktycznym sposób prowadzenia tej ewidencji jest prawidłowy.
Minister Finansów odmówił wydania interpretacji w tej sprawie, gdyż konieczne byłoby w tym przypadku dokonanie oceny materiału dowodowego. Zdaniem organu podatkowego Spółka żądała od organu potwierdzenia mocy dowodowej wymienionych kategorii dokumentów, do czego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej nie jest ani zobowiązany ani uprawniony. Z tym stanowiskiem nie zgodził się WSA w Warszawie w wyroku z dnia 8 września 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 696/14. Sąd wskazał, że przedmiotowy wniosek nie dotyczy kwestii technicznych sposobu sporządzania ewidencji przebiegu pojazdu, ale wymogu stawianego przepisami prawa podatkowego. Zdaniem Sądu istniały bowiem poważne wątpliwości interpretacyjne dotyczące formy, jaką powinien mieć podpis podatnika określony w art. 16 ust. 5 Ustawy CIT. W związku z tym organ podatkowy nie mógł odmówić wydania interpretacji w niniejszej sprawie. Stanowisko WSA potwierdził również NSA w wyroku z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 179/15.
