Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Towary z usługą budowlaną opodatkowane odwrotnym obciążeniem
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. 1061-IPTPP2.4512.64.2017.2.KW
We wniosku o wydanie interpretacji podatnik wyjaśnił, że świadczy usługi jako podwykonawca usług budowlanych, objętych odwrotnym obciążeniem. W zawieranych przez niego umowach cena obejmuje wykonanie usług oraz koszt materiałów. Zapytał, czy w sytuacji, gdy zawierając umowę z generalnym wykonawcą nie dokonuje wyodrębnienia części składowych świadczenia, całe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu z zastosowaniem odwrotnego obciążenia.
Argumentował, że tak; brak bowiem podstaw do próby „sztucznego” podziału wynagrodzenia w celu wyłączenia opodatkowania dostawy materiałów na zasadach ogólnych. Organ interpretacyjny zgodził się z takim stanowiskiem. W uzasadnieniu stwierdzono, że „jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa budowlana, budowlano-montażowa lub remontowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych w nim elementów (dla celów podatkowych)”.
Dokumenty rejestrowe podstawą ostrożności w doborze kontrahenta
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 grudnia 2016 r., sygn. akt I FSK 522/15
Sprawa dotyczyła podmiotu nabywającego stal odliczającego VAT z faktur wystawionych przez podmioty inne niż faktycznie dostarczające towary. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego, podatnik nie miał prawa do odliczenia VAT na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a Ustawy VAT, czyli wyłączenia prawa do odliczenia VAT naliczonego udokumentowanego fakturami stwierdzającymi czynności, które nie zostały faktycznie dokonane.
Organ stwierdził, że podatnik co najmniej nie dochował ostrożności w doborze kontrahenta. Miało o tym świadczyć dokonywanie przez strony ustaleń w formie telefonicznej, brak umowy pisemnej i przyjęcie drogą mailową, dopiero w dniu dokonania pierwszej dostawy, dokumentów mających potwierdzić formalne istnienie kontrahenta. Sąd I instancji przychylił się do stanowiska Organu i uznał, że podatnik działał w złej wierze. Miały o tym świadczyć wysokie ceny surowca (zawyżające wartość odliczenia) i niekorzystne warunki płatności, niestosowane, zdaniem sądu, w normalnym obrocie.
NSA uchylił wyrok i przekazał sądowi I instancji sprawę do ponownego rozpoznania. Wyjaśnił, że w przypadku kiedy faktury są wystawiane przez podmiot inny niż wykonujący czynności, należy badać okoliczności związane z tzw. dobrą wiarą czy starannością w działaniu podatnika. Stwierdził że podatnik „zweryfikował swojego kontrahenta na podstawie dokumentów rejestrowych firmy. Z okoliczności tej nie można zatem było wywodzić, że Skarżący wiedział, iż bierze udział w transakcjach oszukańczych”. Odnosząc się do innych okoliczności NSA zauważył, że w obrocie gospodarczym praktykowane jest kontaktowanie się za pomocą poczty mailowej, czy też utrzymywanie relacji za pomocą rozmów telefonicznych. Nie można więc uznać, że świadczy to o braku ostrożności.
Faktura wystawiana przez lidera konsorcjum bez odwrotnego obciążenia
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r., sygn. 0461-ITPP3.4512.26.2017.2.MD
Wnioskodawca wyjaśnił, że zawarł ze swoim kontrahentem (Partnerem) umowę konsorcjum w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia polegającego na wyświadczeniu usługi budowlanej. Na mocy umowy strony ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania konsorcjum, lecz każda ze stron ponosi we własnym zakresie koszty związane z realizacją jej zakresu prac. Wnioskodawca miał wystawiać fakturę obciążającą zamawiającego i obejmującą realizację całość robót, w tym wynagrodzenie należne za usługi Partnera. Uznał, że skoro nie stanowi podwykonawcy, ma prawo opodatkować na zasadach ogólnych całość należności.
Organ podatkowy uznał takie stanowisko za prawidłowe. Stwierdził, że usługa budowlana wymieniona w zał. 14 do Ustawy VAT podlega opodatkowaniu z zastosowaniem odwrotnego obciążenia tylko w relacji między Wnioskodawcą a Partnerem, który stanowi podwykonawcę w odniesieniu do świadczonych przez siebie usług. Za prawidłowe uznał stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „powinien wystawić na Inwestora fakturę obejmującą całość wykonanego zadania z zastosowaniem stawki VAT właściwej dla danego świadczenia (zasady ogólne)”.
Raport z wykonania usługi bez znaczenia dla powstania obowiązku w VAT
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt I FSK 1684/15
NSA nie przychylił się do skargi kasacyjnej podatnika niezadowolonego z otrzymanej interpretacji indywidualnej. We wniosku o jej wydanie wyjaśnił, że świadczy usługi naprawy urządzeń elektronicznych, m.in. telefonów komórkowych i sprzętu IT. Z upływem każdego miesiąca kalendarzowego obowiązany jest przedstawić usługobiorcy zestawienie zbiorcze (raport), zawierający rozliczenie dokonanych napraw, tj. w szczególności ich koszt. Stanął na stanowisku, że obowiązek podatkowy z tytułu usług serwisowych powstanie z chwilą zaakceptowania przez usługobiorcę zrealizowanych prac (na podstawie raportu).
Organ podatkowy nie zgodził się z tym stanowiskiem. Stwierdził, że o momencie wykonania usługi, który wyznacza moment powstania obowiązku podatkowego, przesądza moment faktycznego jej wykonania. Każdorazowo decydować o nim będzie charakter usługi, a nie decyzja stron dotycząca sposobu dokonywania rozliczeń. Do stanowiska Podatnika przychylił się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 29 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 329/15, uzasadniając, że przygotowanie raportu jest elementem usługi i dopiero z datą jego dostarczenia można uznać, że usługa została wykonana.
Innego zdania był jednak NSA. Przychylił się do stanowiska Organu podatkowego i uznał, że dokonanie zapłaty dopiero po otrzymaniu wypełnionego raportu nie ma wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego. Tym samym uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym obowiązek powstaje w momencie faktycznego wykonania usługi.
