Przepisy Ustawy VAT nie zawierają wskazówek, w jakim okresie rozliczeniowym należy ująć fakturę korygującą na plus. Z pomocą przychodzi tutaj orzecznictwo.
NSA wydał niedawno kolejny wyrok, wskazujący, iż podatek VAT z faktury korygującej in plus powinien być rozliczony w okresie wystawienia faktury korygującej i nie ma konieczności cofania się do okresów rozliczeniowych, w których wystawiono pierwotną fakturę (I FSK 1710/12). Warunkiem jest jednak to, by podwyższenie ceny nie było skutkiem pomyłki.
NSA wskazał wyraźnie, iż „W przypadku gdy korekta ma na celu prawidłowe udokumentowanie zdarzenia gospodarczego, które miało miejsce w danym miesiącu i w tymże miesiącu z powodu jakiejś pomyłki zostało wadliwie udokumentowane, przez co wpłynęło na błędne określenie za ten okres rozliczeniowy wielkości podatku należnego podatnika, dokonana w późniejszym czasie korekta faktury powinna zostać uwzględniona w ramach korekty wielkości podatku należnego za tenże okres rozliczeniowy, poprzez skorygowanie w tym okresie nieprawidłowo zadeklarowanego podatku należnego. Korekty tego rodzaju mają bowiem wpływ na określenie prawidłowej wielkości podatku należnego w okresie, za który składana jest deklaracja, gdyż w pierwotnej deklaracji podatek ten został wykazany w wadliwej wysokości.”
Natomiast co do korekty in plus będącej wynikiem np. zmiany pierwotnie ustalonej ceny, bądź innego zdarzenia, które wystąpiło po upływie danego okresu rozliczeniowego, dokonana korekta powinna zostać uwzględniona w rozliczeniu za miesiąc, w którym to zdarzenie nastąpiło.
NSA uznał bowiem, że w takiej sytuacji pierwotne zobowiązanie podatkowe, w momencie powstania obowiązku podatkowego ukonstytuowało się w prawidłowej wielkości, a jego zwiększenie następuje w takim przypadku w następstwie zdarzenia zaistniałego już po powstaniu obowiązku podatkowego, modyfikującego wielkość tegoż zobowiązania w momencie jego zaistnienia.
Skoro zatem zdarzenie to miało miejsce po powstaniu już obowiązku podatkowego, nie ma podstaw do wykazywania jego skutków w okresie powstania tego obowiązku, lecz w okresie, w którym zdarzenie to zaistniało, kształtując wielkość zobowiązania podatkowego w nowej wysokości.
Takie podejście do korekt in plus na gruncie podatku VAT jest z pewnością korzystne dla podatników. Niestety, w zakresie podatku CIT dominuje podejście odmienne, nakazujące korektę wstecz. Podatnikom pozostaje jedynie mieć nadzieję, że być może i to stanowisko ulegnie zmianie, gdyż przywołana argumentacja mogłaby równie dobrze stanowić uzasadnienie braku konieczności korygowania przychodów w okresie pierwotnym, a w momencie, gdy zaistniało nowe zdarzenie kształtujące wielkość zobowiązania podatkowego w nowej wysokości.