Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami podatkowymi.
Aport programu komputerowego nie podlega zwolnieniu
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 września 2016 r., nr IBPB-1-2/4510-622/16-2/KP
Sprawa dotyczyła Spółki, która zamierzała zawiązać z podmiotem trzecim spółkę z o.o. Udziały w tej spółce miały być objęte w zamian za aport w postaci prawa do korzystania z praw na podstawie umowy licencji do programu komputerowego. Spółka wskazała we wniosku, że jest podmiotem komercjalizującym, o którym mowa w art. 4a pkt 24 lit. g Ustawy CIT. Wnioskodawca nie jest twórcą oprogramowania, ale rozbudowuje wcześniej nabyty program, w wyniku czego uzyskał on realną wartość komercyjną i stał się możliwy do komercjalizacji. Przedmiotem aportu będzie prawo do korzystania z komercjalizowanej własności intelektualnej wyżej wymienionego programu.
W związku z powyższym Spółka zadała organowi pytanie, czy będzie konieczność ustalenia przychodu i kosztów jego uzyskania z tytułu objęcia udziałów w spółce z o.o. w zamian za wkład niepieniężny w postaci komercjalizowanej własności intelektualnej. Spółka powołała się na art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz.U. z 2015 r. poz. 1767), który stanowi, że nie ustala się ww. przychodów i kosztów ich uzyskania, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego w postaci komercjalizowanej własności intelektualnej jest autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego. Jednakże wkładem nie jest autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego, a prawo do korzystania z prawa na podstawie umowy licencyjnej. W związku z powyższym, zdaniem Spółki będzie przysługiwało jej zwolnienie na podstawie art. 13 ust. 2 tej ustawy.
Organ podatkowy uznał powyższe stanowisko za nieprawidłowe. Zdaniem organu przywołane przez Wnioskodawcę regulacje dotyczą wyłącznie wąskiego katalogu praw własności intelektualnej oraz know-how. Takie zawężenie ma na celu promowanie rozwiązań, które aktualnie mają największy potencjał innowacyjny. Ze zwolnienia wskazanego w przywołanej ustawie mogą skorzystać przede wszystkim jednostki naukowo-badawcze i uczelnie, czyli podmioty, które co do zasady, nie są nastawione na działalność zarobkową (komercyjną), tzw. podmioty non profit. Organ stwierdził, że Wnioskodawca, który nabył prawa do programu komputerowego i dokonał jego rozbudowy, nie mieści się w kategorii podmiotów komercjalizujących, o których mowa w art. 4a pkt 24 Ustawy CIT, gdyż nie jest twórcą tej własności intelektualnej, a jedynie właścicielem praw do programu komputerowego, niezależnie od tego czy dokonał modyfikacji, czy też ulepszenia tego programu komputerowego.
NSA: kiedy nie wystąpi dostawa ciągła?
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok NSA z dnia 28 października 2016 r., sygn. akt I FSK 425/15
W dniu 28 października 2016 r. NSA wydał wyrok w sprawie rozliczenia ciągłej dostawy towarów. Sprawa dotyczyła Spółki dostarczającej m.in. farby i lakiery drukarskie, które transportowała do magazynów konsygnacyjnych mieszczących się u poszczególnych klientów. Magazyny stanowiły wyodrębnioną część i były wynajmowane przez Spółkę od klientów na podstawie umowy. Do momentu pobrania towarów przez klienta stanowiły one własność Spółki. W momencie pobrania towaru z magazynu, potwierdzone odpowiednim dokumentem, Spółka rozpoznawała jego dostarczenie. Strony ustaliły między sobą maksymalnie miesięczne okresy rozliczeniowe.
W związku z zaistniałym stanem faktycznym, Spółka we wniosku o interpretację indywidualną zwróciła się z pytaniem, czy prawidłowo rozpoznaje obowiązek podatkowy w podatku VAT, uznając, że powstaje on z upływem każdego okresu rozliczeniowego, w którym towar opuści magazyn oraz czy prawidłowe będzie wskazywanie na fakturze, jako daty zakończenia dostawy towarów, ostatniego dnia okresu rozliczeniowego. Spółka twierdziła, że w zaistniałym stanie faktycznym będą miały zastosowanie przepisy art. 19a ust. 3 i 4 Ustawy VAT. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe uzasadniając, że w tym przypadku nie zachodzi dostawa ciągła.
Ze stanowiskiem MF nie zgodził się WSA w Łodzi, który przyznał rację Spółce. Ostatecznie sprawa trafiła do NSA. Sąd potwierdził stanowisko organu podatkowego i uchylił zaskarżony wyrok. W ustnym uzasadnieniu NSA stwierdził, że rozpoznawanie obowiązku podatkowego w sposób określony przez Spółkę w stanie faktycznym, mógłby skutkować tym, że poprzez zapisy umowne Spółka wpływałaby na moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.
NSA: wydatki związane ze szkoleniami nie są kosztami uzyskania przychodu
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/
Wyrok NSA z dnia 6 października 2016 r., sygn. akt II FSK 2558/14
Sprawa dotyczyła Spółki działającej w branży kosmetycznej. W ramach swojej działalności Spółka prowadziła konferencje i szkolenia, w ramach których ponosiła koszt wynajmu pomieszczeń, sprzętu konferencyjnego, usług gastronomicznych i hotelowych oraz części rozrywkowej (występy artystyczne, zajęcia rekreacyjne, kolacje). Spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy może wszystkie z wymienionych przez nią wydatków zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Organ wskazał, że Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy CIT wydatków ponoszonych na rzecz uczestników szkolenia, które ściśle wiążą się z merytoryczną częścią szkolenia tj. wydatki na wynajem pomieszczeń i sprzętu do obsługi szkolenia. Natomiast pozostałe wydatki ponoszone na rzecz uczestników szkolenia (pobyt w hotelu, usługi hotelowe, usługi gastronomiczne, zajęcia rekreacyjne, kolacje, występy artystyczne) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT.
Spółka zaskarżyła stanowisko organu podatkowego do WSA w Warszawie. Sąd częściowo przyznał rację Spółce wskazując, że wydatki na usługi gastronomiczne i hotelowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ostatecznie sprawa trafiła do NSA. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki i uchylił zaskarżony wyrok. W ustnym uzasadnieniu Sąd stwierdził, że każdy wydatek poniesiony przez podatnika w ramach organizowanego wydarzenia powinien być rozpatrywany odrębnie. NSA podkreślił, że atrakcje miały charakter reprezentacyjny i też tak powinny być oceniane nawet w sytuacji, gdy były organizowane w ramach prowadzonych szkoleń i konferencji.
Pożyczki w ramach grupy nie podlegają VAT
http://sip.mf.gov.pl/
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2016 r., nr IPPP1/4512-598/16-2/MPe
Sprawa dotyczyła Spółki będącej zarejestrowanym podatnikiem VAT. Głównym obszarem działalności podmiotu jest wynajem powierzchni komercyjnych w posiadanym przez niego centrum handlowym. Spółka planowała udzielenie odpłatnych pożyczek na rzecz swojego udziałowca oraz potencjalnie innych podmiotów z grupy. Spółka wskazała, że pożyczki zostaną udzielone ze środków pieniężnych wygenerowanych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę bądź ze sprzedaży posiadanych przez nią aktywów. Zgodnie z zapisami umowy Spółki jej działalność obejmuje m.in. pozostałą finansową działalność usługową gdzie indziej niesklasyfikowaną z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych oraz pozostałe formy udzielania kredytów, jednakże nie są to jej wiodące działalności. Planowane pożyczki będą miały charakter dodatkowy, uzupełniający do prowadzonej działalności.
Spółka we wniosku o interpretację indywidualną zadała pytanie, czy takie czynności będą podlegały przepisom Ustawy VAT, a w konsekwencji będą korzystać ze zwolnienia VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy. Podatnik wskazał, że skoro planowane przez niego czynności w ramach usług pożyczek należą do płaszczyzny gospodarczej i są związane z działalnością gospodarczą, należy zatem uznać je za element działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, czynność udzielania pożyczek spełnia definicję usługi zawartą w art. 8 ust. 1 Ustawy VAT i tym samym będą podlegały zwolnieniu z VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy jako usługi udzielania pożyczek pieniężnych. Organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko Spółki i odstąpił od uzasadnienia.
Sejm uchwalił ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej
http://www.sejm.gov.pl
Ustawa z dnia 21 października 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej
W dniu 21 października 2016 r. Sejm uchwalił ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (KAS). Ustawa zakłada powołanie KAS w miejsce obecnie funkcjonujących: administracji podatkowej, kontroli skarbowej i Służby Celnej w wyniku czego administracja zostanie skonsolidowana. Jak wskazano w ustawie jednostkami organizacyjnymi KAS będą: komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra, Krajowa Informacja Skarbowa, izby administracji skarbowej, urzędy skarbowe, urzędy celno-skarbowe wraz z podległymi oddziałami celnymi, Krajowa Szkoła Skarbowości oraz Centrum Informatyki KAS.
KAS ma na celu przede wszystkim ograniczenie skali oszustw podatkowych oraz zwiększenie wpływów do budżetu. Do zadań KAS należałoby nie tylko ściąganie podatków, ale także rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych. Ponadto, dyrektor KAS będzie uprawniony do prowadzenia spraw dotyczących interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego. KAS będzie także prowadzić działalność informacyjną i edukacyjną w zakresie przepisów prawa podatkowego i celnego. Zmiany mają wejść w życie od dnia 1 stycznia 2017 r.
Nowe propozycje zmian w podatku VAT
http://www.sejm.gov.pl
Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw
Dnia 28 października 2016 r. wpłynął do Sejmu rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, a pierwsze czytanie odbyło się już 4 listopada. Projekt został skierowany do Komisji Finansów Publicznych. Jak wskazano w uzasadnieniu, projekt ma na celu wprowadzenie pakietu rozwiązań uszczelniających, czyli dodatkowych rozwiązań poprawiających ściągalność podatku VAT. Zgodnie z założeniem projektu ustawy zmiany mają wejść w życie 1 stycznia 2017 r., z wyjątkiem niektórych przepisów, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2018 r.
W przedstawionym projekcie zrezygnowano z wprowadzenia kaucji rejestracyjnej przy rejestracji niektórych podmiotów jako podatników VAT. Jednocześnie projekt rozszerza odpowiedzialność pełnomocników. W przypadku zarejestrowania podatnika, którego zgłoszenie rejestracyjne zostało złożone przez pełnomocnika, pełnomocnik będzie odpowiadał solidarnie wraz z zarejestrowanym podatnikiem za zaległości podatkowe podatnika powstałe z tytułu czynności wykonanych w ciągu 6 miesięcy od dnia zarejestrowania go jako podatnika VAT. Odpowiedzialność ta jest ograniczona do kwoty nieprzekraczającej 500 000 zł.