Pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia a Wiążąca Informacja Stawkowa

Zasady stosowania art. 169 Ordynacji podatkowej – tryb usuwania tzw. braków formalnych podań

Przepis ten reguluje tryb usuwania tzw. braków formalnych podań. Przy czym skutki, jakie rodzi nieuzupełnienie tych braków lub uzupełnienie ich, ale po terminie, są dla wnioskodawcy dolegliwe. Organ w takiej sytuacji pozostawi wniosek bez rozpatrzenia. Oznacza to w praktyce odrzucenie wniosku. W konsekwencji chcąc uzyskać WIS konieczne jest ponowienie wniosku, co skutkuje tym, że również termin na jego rozpatrzenie przez organ biegnie na nowo.

Tryb ten powinien być stosowany w sytuacjach, gdy konkretna norma, czy to Ordynacji podatkowej, czy przepisów podatkowych, wskazuje, że kierowane w danej sprawie do organu podatkowego podanie musi zawierać w swojej treści ściśle określone elementy lub że powinny być do niego dołączone określone dokumenty.

W przepisach dotyczących decyzji WIS wskazano, że wniosek o jej wydanie powinien zawierać m. in. dane wnioskodawcy i pełnomocnika oraz określenie przedmiotu wniosku, w tym szczegółowy opis towaru lub usługi, pozwalający na taką ich identyfikację, aby dokonać ich klasyfikacji. Ustawa VAT przewiduje również delegację do określenia wzoru wniosku o wydanie WIS. Jeżeli wniosek nie będzie zawierał powyższych danych i nie będzie zgodny powyższym wzorem, organ jest uprawniony i zobowiązany wezwać wnioskodawcę w trybie art. 169 Ordynacji podatkowej o uzupełnienie wniosku.

Przykładowe sytuacje stosowania wezwań o uzupełnienie braków formalnych

Opis towaru często będzie polegał na podaniu jego składu (zazwyczaj w przypadku produktów spożywczych, chemicznych). Tutaj pojawia się pytanie, na ile ten skład musi być szczegółowy. Wskazany wyżej przepis Ustawy VAT stanowi, że opis ten, a więc i jego skład, powinien identyfikować produkt tak, aby możliwa była jego klasyfikacja. Standardem w wezwaniach o uzupełnienie braków formalnych jest żądanie przedstawienia pełnego, szczegółowego składu produktu do 100%, pomimo że w wielu przypadkach takiej potrzeby nie ma.

Jako przykład można wskazać sytuację, w której produkt spożywczy w postaci gotowego dania (np. mięsa i sosu) zawiera składniki (np. określoną przyprawę), która stanowi śladowy pod względem masy składnik produktu (np. 0,1%). W takich sytuacjach okazuje się, że niewskazanie tego składnika skutkować będzie pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia, mimo że zawartość tego składnika pozostaje bez wpływu na klasyfikację. Oczywiście może być tak, że w przypadku innych towarów taki szczegółowy skład będzie miał znaczenie, należy jednak do każdego przypadku podchodzić indywidualnie. Jeżeli tak dokładny skład nie jest konieczny, wnioskodawca nie powinien być o niego wzywany, a zwłaszcza pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Kolejną praktyką w postępowaniach o wydanie WIS jest kierowanie w trybie uzupełnienia braków formalnych wezwań o nadesłanie przez wnioskodawcę dokumentów, które zgodnie z przepisami Ustawy VAT, mają charakter fakultatywnych załączników do wniosku. Zgodnie z tymi przepisami do wniosku o wydanie WIS można dołączyć dokumenty odnoszące się do towaru albo usługi, w szczególności fotografie, plany, schematy, katalogi, atesty, instrukcje, informacje od producenta lub inne dostępne dokumenty umożliwiające organowi wydającemu WIS dokonanie właściwej klasyfikacji towaru albo usługi.

Innym przykładem nadużywania omawianego trybu jest wzywanie wnioskodawcy o nadesłanie informacji czy dokumentów, które potwierdzają spełnienie wymogów wynikających z branżowych przepisów, innych niż podatkowe czy dotyczące klasyfikacji CN, a które nie mają znaczenia dla zaliczenia danego produktu do określonej kategorii towarów podlegających obniżonej stawce VAT.

Przykładowo na opakowaniach czy etykietach niektórych produktów powinny się znaleźć określone informacje, co wynika z odrębnych regulacji. Nieuprawnione jest więc pozostawienie wniosku o WIS bez rozpatrzenia z tego powodu, że w postępowaniu o jego wydanie nie przedłożono opakowań czy etykiet spełniających powyższe wymagania.